بود تا در بزم از صائب تبریزی دیوان اشعار 457
1. بود تا در بزم یک هشیار، ساقی می‌نخورد
باغبان آبی ننوشد تا گلستان تشنه است
نادان دلش خوش از صائب تبریزی دیوان اشعار 458
1. نادان دلش خوش است به تدبیر ناخدا
غافل که ناخدا هم ازین تخته پاره‌هاست
تا داده‌ام عنان از صائب تبریزی دیوان اشعار 459
1. تا داده‌ام عنان توکل ز دست خویش
کارم همیشه در گره از استخاره هاست
آنچه برگ عیش از صائب تبریزی دیوان اشعار 460
1. آنچه برگ عیش می‌دانی درین بستانسرا
پیش چشم اهل بینش، دست بر هم سوده‌ای است
عافیت می‌طلبی، از صائب تبریزی دیوان اشعار 461
1. عافیت می‌طلبی، پای خم از دست مده
که بلاها همه در زیر سر هشیاری است
قانع از قامت از صائب تبریزی دیوان اشعار 462
1. قانع از قامت یارست به خمیازهٔ خشک
بخت آغوش من و طالع محراب یکی است
دل سودازده را از صائب تبریزی دیوان اشعار 463
1. دل سودازده را راحت و آزار یکی است
خانه پردود چو شد، روز و شب تار یکی است
قرب و بعد از طرف از صائب تبریزی دیوان اشعار 464
1. قرب و بعد از طرف توست چو حق نشناسی
نسبت نقطه ز اطراف به پرگار یکی است
ادب پیر خرابات از صائب تبریزی دیوان اشعار 465
1. ادب پیر خرابات نگهداشتنی است
طبع پیران و دل نازک اطفال یکی است
نور ماه و انجم از صائب تبریزی دیوان اشعار 466
1. نور ماه و انجم و خورشید پیش من یکی است
آن که این آیینه‌ها را می‌کند روشن یکی است
توان به زنده از صائب تبریزی دیوان اشعار 467
1. توان به زنده دلی شد ز مردگان ممتاز
وگرنه سینه و لوح مزار هر دو یکی است
به نسیمی ز گلستان از صائب تبریزی دیوان اشعار 468
1. به نسیمی ز گلستان سفری می‌گردد
برگ عیش من و اوراق خزان هر دو یکی است