بود تا در بزم یک هشیار، ساقی می‌نخورد از صائب تبریزی دیوان اشعار 457
1. بود تا در بزم یک هشیار، ساقی می‌نخورد
باغبان آبی ننوشد تا گلستان تشنه است
نادان دلش خوش است به تدبیر ناخدا از صائب تبریزی دیوان اشعار 458
1. نادان دلش خوش است به تدبیر ناخدا
غافل که ناخدا هم ازین تخته پاره‌هاست
تا داده‌ام عنان توکل ز دست خویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 459
1. تا داده‌ام عنان توکل ز دست خویش
کارم همیشه در گره از استخاره هاست
آنچه برگ عیش می‌دانی درین بستانسرا از صائب تبریزی دیوان اشعار 460
1. آنچه برگ عیش می‌دانی درین بستانسرا
پیش چشم اهل بینش، دست بر هم سوده‌ای است
عافیت می‌طلبی، پای خم از دست مده از صائب تبریزی دیوان اشعار 461
1. عافیت می‌طلبی، پای خم از دست مده
که بلاها همه در زیر سر هشیاری است
قانع از قامت یارست به خمیازهٔ خشک از صائب تبریزی دیوان اشعار 462
1. قانع از قامت یارست به خمیازهٔ خشک
بخت آغوش من و طالع محراب یکی است
دل سودازده را راحت و آزار یکی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 463
1. دل سودازده را راحت و آزار یکی است
خانه پردود چو شد، روز و شب تار یکی است
قرب و بعد از طرف توست چو حق نشناسی از صائب تبریزی دیوان اشعار 464
1. قرب و بعد از طرف توست چو حق نشناسی
نسبت نقطه ز اطراف به پرگار یکی است
ادب پیر خرابات نگهداشتنی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 465
1. ادب پیر خرابات نگهداشتنی است
طبع پیران و دل نازک اطفال یکی است
نور ماه و انجم و خورشید پیش من یکی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 466
1. نور ماه و انجم و خورشید پیش من یکی است
آن که این آیینه‌ها را می‌کند روشن یکی است
توان به زنده دلی شد ز مردگان ممتاز از صائب تبریزی دیوان اشعار 467
1. توان به زنده دلی شد ز مردگان ممتاز
وگرنه سینه و لوح مزار هر دو یکی است
به نسیمی ز گلستان سفری می‌گردد از صائب تبریزی دیوان اشعار 468
1. به نسیمی ز گلستان سفری می‌گردد
برگ عیش من و اوراق خزان هر دو یکی است