تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 هیچ کس را دل نمی‌سوزد به من چون آفتاب گرچه از بام بلند آسمان افتاده‌ام

1 از خاکیان ز صافی طینت جدا شدم از دست روزگار برون چون دعا شدم

1 عمر رفت و خار خارش در دل بیتاب ماند مشت خاشاکی درین ویرانه از سیلاب ماند

1 آه سردی خضر راه ما سبکباران بس است هر نسیمی از چمن برگ خزان را می‌برد

1 نقش پای رفتگان هموار سازد راه را مرگ را داغ عزیزان بر من آسان کرده است

1 منم آن غنچه غافل که ز بی‌حوصلگی سر خود در سر یک خنده بیجا کردم

1 نکند باد خزان رحم به مجموعهٔ گل من به امید چه شیرازه کنم دفتر خویش ؟

1 به پیغامی مرا دریاب اگر مکتوب نفرستی که بلبل در قفس از بوی گل خشنود می‌گردد

1 عرق شبنم گل خشک نگشته است هنوز مگذارید که گلچین به شتابش ببرد

1 آن که دامن بر چراغ عمر من زد، این زمان آستین بر گریه شمع مزارم می‌کشد