تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 به هر چه دست زنی، می‌توان خمار شکست زمین میکدهٔ ما به آب نزدیک است

1 بی خبر می‌گذرد عمر گرامی، افسوس کاش این قافله آواز درایی می‌داشت

1 می‌دهم جان در بهای حسن تا در پرده است من گل این باغ را در غنچگی بو می‌کنم

1 ماطوطیان مصر شکرخیز غربتیم ما را ز شیر صبح وطن باز کرده‌اند

1 منم آن لاله که از نعمت الوان جهان با دل سوخته و خون جگر ساخته‌ام

1 شود جهان لب پرخنده‌ای، اگر مردم کنند دست یکی در گره گشایی هم

1 تار و پود موج این دریا به هم پیوسته است می‌زند بر هم جهان را، هر که یک دل بشکند

1 به زور، چهرهٔ خود را شکفته می‌دارم چو پسته‌ای که کند زخم سنگ خندانش

1 از سر مژگان، نگاه حسرت ما نگذرد عمر بال افشانی ما تا لب بام است و بس

1 روشندلی نمانده درین باغ و بوستان با خود مگر چو آب روان گفتگو کنم