خواهد ثواب بت از صائب تبریزی دیوان اشعار 397
1. خواهد ثواب بت شکنان یافت روز حشر
سنگین دلی که توبهٔ مارا شکسته است!
پیوسته است سلسله از صائب تبریزی دیوان اشعار 398
1. پیوسته است سلسله موجها به هم
خود را شکسته، هر که دل ما شکسته است
غافل مشو ز پاس از صائب تبریزی دیوان اشعار 399
1. غافل مشو ز پاس دل بیقرار ما
کاین مرغ پرشکسته قفسها شکسته است
جام شراب، مرهم از صائب تبریزی دیوان اشعار 400
1. جام شراب، مرهم دلهای خسته است
خورشید، مومیایی ماه شکسته است
صد بیابان درمیان از صائب تبریزی دیوان اشعار 401
1. صد بیابان درمیان دارند از بی نسبتی
گر به ظاهر کوه باصحرا به هم پیوسته است
خنده بیجاست از صائب تبریزی دیوان اشعار 402
1. خنده بیجاست برق گریهٔ بی اختیار
اشک تلخ و قهقه مینا به هم پیوسته است
جز روی او که در از صائب تبریزی دیوان اشعار 403
1. جز روی او که در عرق شرم غوطه زد
یک برگ گل هزار نگهبان نداشته است
کنعان ز آب دیده از صائب تبریزی دیوان اشعار 404
1. کنعان ز آب دیده یعقوب شد خراب
ابر سفید اینهمه باران نداشته است
غافل است از جنبش از صائب تبریزی دیوان اشعار 405
1. غافل است از جنبش بی اختیار نبض خویش
آن که پندارد که در دست اختیاری داشته است
گردن مکش ز تیغ از صائب تبریزی دیوان اشعار 406
1. گردن مکش ز تیغ شهادت که این زلال
از جویبار ساقی کوثر گذشته است
از ما سراغ منزل از صائب تبریزی دیوان اشعار 407
1. از ما سراغ منزل آسودگی مجو
چون باد، عمر ما به تکاپو گذشته است
این گردباد نیست از صائب تبریزی دیوان اشعار 408
1. این گردباد نیست که بالا گرفته است
از خود رمیده‌ای است که صحرا گرفته است