برسان زود به من کشتی می را ساقی از صائب تبریزی دیوان اشعار 337
1. برسان زود به من کشتی می را ساقی
که عجب ابر تری باز ز دریا برخاست !
رفتن از عالم پر شور به از آمدن است از صائب تبریزی دیوان اشعار 338
1. رفتن از عالم پر شور به از آمدن است
غنچه دلتنگ به باغ آمد و خندان برخاست
کدام راه زد این مطرب سبک مضراب ؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 339
1. کدام راه زد این مطرب سبک مضراب ؟
که هوش از سر من آستین‌فشان برخاست
در چشم پاکبازان، آن دلنواز پیداست از صائب تبریزی دیوان اشعار 340
1. در چشم پاکبازان، آن دلنواز پیداست
آیینه صاف چون شد، آیینه ساز پیداست
غیر از خدا که هرگز، در فکر او نبودی از صائب تبریزی دیوان اشعار 341
1. غیر از خدا که هرگز، در فکر او نبودی
هر چیز از تو گم شد، وقت نماز پیداست
عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست از صائب تبریزی دیوان اشعار 342
1. عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست
صفای هر چمن از روی باغبان پیداست
مرا که خرمن گل در کنار می‌باید از صائب تبریزی دیوان اشعار 343
1. مرا که خرمن گل در کنار می‌باید
ازین چه سود که دیوار گلستان پیداست ؟
دل آزاده درین باغ اقامت نکند از صائب تبریزی دیوان اشعار 344
1. دل آزاده درین باغ اقامت نکند
وحشت سرو ز برچیدن دامان پیداست
به خموشی نشود راز محبت مستور از صائب تبریزی دیوان اشعار 345
1. به خموشی نشود راز محبت مستور
چه زنی مهر بر آن نامه که مضمون پیداست ؟
بی طراوت نشود سرو جوانی که تراست از صائب تبریزی دیوان اشعار 346
1. بی طراوت نشود سرو جوانی که تراست
در شکر خواب بهارست خزانی که تراست
حرف حق گرچه بلندست زمن چون منصور از صائب تبریزی دیوان اشعار 347
1. حرف حق گرچه بلندست زمن چون منصور
سر دارست بسامانتر ازین سر که مراست
هر که افتاد، ز افتادگی ایمن گردد از صائب تبریزی دیوان اشعار 348
1. هر که افتاد، ز افتادگی ایمن گردد
چه کند سیل به دیوار خرابی که مراست ؟