برسان زود به از صائب تبریزی دیوان اشعار 337
1. برسان زود به من کشتی می را ساقی
که عجب ابر تری باز ز دریا برخاست !
رفتن از عالم از صائب تبریزی دیوان اشعار 338
1. رفتن از عالم پر شور به از آمدن است
غنچه دلتنگ به باغ آمد و خندان برخاست
کدام راه زد این از صائب تبریزی دیوان اشعار 339
1. کدام راه زد این مطرب سبک مضراب ؟
که هوش از سر من آستین‌فشان برخاست
در چشم پاکبازان، از صائب تبریزی دیوان اشعار 340
1. در چشم پاکبازان، آن دلنواز پیداست
آیینه صاف چون شد، آیینه ساز پیداست
غیر از خدا که از صائب تبریزی دیوان اشعار 341
1. غیر از خدا که هرگز، در فکر او نبودی
هر چیز از تو گم شد، وقت نماز پیداست
عتاب و لطف ز ابروی از صائب تبریزی دیوان اشعار 342
1. عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست
صفای هر چمن از روی باغبان پیداست
مرا که خرمن گل از صائب تبریزی دیوان اشعار 343
1. مرا که خرمن گل در کنار می‌باید
ازین چه سود که دیوار گلستان پیداست ؟
دل آزاده درین از صائب تبریزی دیوان اشعار 344
1. دل آزاده درین باغ اقامت نکند
وحشت سرو ز برچیدن دامان پیداست
به خموشی نشود از صائب تبریزی دیوان اشعار 345
1. به خموشی نشود راز محبت مستور
چه زنی مهر بر آن نامه که مضمون پیداست ؟
بی طراوت نشود از صائب تبریزی دیوان اشعار 346
1. بی طراوت نشود سرو جوانی که تراست
در شکر خواب بهارست خزانی که تراست
حرف حق گرچه بلندست از صائب تبریزی دیوان اشعار 347
1. حرف حق گرچه بلندست زمن چون منصور
سر دارست بسامانتر ازین سر که مراست
هر که افتاد، از صائب تبریزی دیوان اشعار 348
1. هر که افتاد، ز افتادگی ایمن گردد
چه کند سیل به دیوار خرابی که مراست ؟