دارد خط پاکی به کف از ساده‌دلیها از صائب تبریزی دیوان اشعار 325
1. دارد خط پاکی به کف از ساده‌دلیها
دیوانهٔ ما را چه غم از روز حساب است ؟
چون کوه، بزرگان جهان آنچه به سائل از صائب تبریزی دیوان اشعار 326
1. چون کوه، بزرگان جهان آنچه به سائل
بی منت و بی فاصله بخشند، جواب است !
اگر چه موی سفیدست صبح آگاهی از صائب تبریزی دیوان اشعار 327
1. اگر چه موی سفیدست صبح آگاهی
به چشم نرم تو بیدرد، پردهٔ خواب است
از مردم دنیا طمع هوش مدارید از صائب تبریزی دیوان اشعار 328
1. از مردم دنیا طمع هوش مدارید
بیداری این طایفه خمیازهٔ خواب است
در دست دیگران بود آزاد کردنم از صائب تبریزی دیوان اشعار 329
1. در دست دیگران بود آزاد کردنم
در چارسوی دهر، دلم طفل مکتب است
چشم از برای روی عزیزان بود به کار از صائب تبریزی دیوان اشعار 330
1. چشم از برای روی عزیزان بود به کار
یعقوب را به دیدهٔ بینا چه حاجت است ؟
از بهار نوجوانی آنچه برجا مانده است از صائب تبریزی دیوان اشعار 331
1. از بهار نوجوانی آنچه برجا مانده است
در بساط من، همین خواب گران غفلت است
ذوق نظارهٔ گل در نگه پنهان است از صائب تبریزی دیوان اشعار 332
1. ذوق نظارهٔ گل در نگه پنهان است
ای مقیمان چمن، رخنهٔ دیوار کجاست ؟
دخل جهان سفله نگردد به خرج کم از صائب تبریزی دیوان اشعار 333
1. دخل جهان سفله نگردد به خرج کم
چندان که می‌برند به خاک، آرزو به جاست
خار خاری به دل از عمر سبکرو مانده است از صائب تبریزی دیوان اشعار 334
1. خار خاری به دل از عمر سبکرو مانده است
مشت خار و خسی از سیل به ویرانه به جاست
شب که صحبت به حدیث سر زلف تو گذشت از صائب تبریزی دیوان اشعار 335
1. شب که صحبت به حدیث سر زلف تو گذشت
هر که برخاست زجا، سلسله بر پا برخاست !
کرد تسلیم به من مسند بیتابی را از صائب تبریزی دیوان اشعار 336
1. کرد تسلیم به من مسند بیتابی را
هر سپندی که درین انجمن از جا برخاست