دارد خط پاکی از صائب تبریزی دیوان اشعار 325
1. دارد خط پاکی به کف از ساده‌دلیها
دیوانهٔ ما را چه غم از روز حساب است ؟
چون کوه، بزرگان از صائب تبریزی دیوان اشعار 326
1. چون کوه، بزرگان جهان آنچه به سائل
بی منت و بی فاصله بخشند، جواب است !
اگر چه موی سفیدست از صائب تبریزی دیوان اشعار 327
1. اگر چه موی سفیدست صبح آگاهی
به چشم نرم تو بیدرد، پردهٔ خواب است
از مردم دنیا از صائب تبریزی دیوان اشعار 328
1. از مردم دنیا طمع هوش مدارید
بیداری این طایفه خمیازهٔ خواب است
در دست دیگران از صائب تبریزی دیوان اشعار 329
1. در دست دیگران بود آزاد کردنم
در چارسوی دهر، دلم طفل مکتب است
چشم از برای روی از صائب تبریزی دیوان اشعار 330
1. چشم از برای روی عزیزان بود به کار
یعقوب را به دیدهٔ بینا چه حاجت است ؟
از بهار نوجوانی از صائب تبریزی دیوان اشعار 331
1. از بهار نوجوانی آنچه برجا مانده است
در بساط من، همین خواب گران غفلت است
ذوق نظارهٔ گل از صائب تبریزی دیوان اشعار 332
1. ذوق نظارهٔ گل در نگه پنهان است
ای مقیمان چمن، رخنهٔ دیوار کجاست ؟
دخل جهان سفله از صائب تبریزی دیوان اشعار 333
1. دخل جهان سفله نگردد به خرج کم
چندان که می‌برند به خاک، آرزو به جاست
خار خاری به دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 334
1. خار خاری به دل از عمر سبکرو مانده است
مشت خار و خسی از سیل به ویرانه به جاست
شب که صحبت به از صائب تبریزی دیوان اشعار 335
1. شب که صحبت به حدیث سر زلف تو گذشت
هر که برخاست زجا، سلسله بر پا برخاست !
کرد تسلیم به از صائب تبریزی دیوان اشعار 336
1. کرد تسلیم به من مسند بیتابی را
هر سپندی که درین انجمن از جا برخاست