تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 همین است پیغام گلهای رعنا که یک کاسه کن نوبهار و خزان را

1 قامت خم برد آرام و قرار از جان من خواب شیرین، تلخ ازین دیوار مایل شد مرا

1 حرصی که داشتم به شکار پری رخان چون باز، بیش شد ز نظر دوختن مرا

1 روشن شود چراغ دل ما ز یکدیگر چون رشته‌های شمع به هم زنده‌ایم ما

1 ز ابر دست ساقی جسم خشکم لاله زاری شد که در دل هر چه دارد خاک، از باران شود پیدا

1 در گردش آورید می لعل‌فام را زین بیش خشک لب مپسندید جام را

1 چه قدر راه به تقلید توان پیمودن؟ رشته کوتاه بود مرغ نوآموخته را

1 میان اگر نکنی باز، اختیار از توست به حق خندهٔ گل کز جبین گره بگشا!

1 طالعی کو، که گشایم در گلزار ترا؟ مغرب بوسه کنم مشرق گفتار ترا

1 چو شد زهر عادت، مضرت نبخشد به مرگ آشنا کن به تدریج جان را