تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 تا ترا از دور دیدم، رفت عقل و هوش من می‌شود نزدیک منزل کاروان از هم جدا

1 غمگین نیم که خلق شمارند بد مرا نزدیک می‌کند به خدا، دست رد مرا

1 بپذیر عذر باده‌کشان را، که همچو موج در دست خویش نیست عنان، آب برده را

1 هوشمندی که به هنگامهٔ مستان افتد مصلحت نیست که هشیار نماید خود را

1 چو گردباد به سرگشتگی برآمده‌ام نمی‌رود دل گمره به هیچ راه مرا

1 دنیا به اهل خویش ترحم نمی‌کند آتش امان نمی‌دهد آتش‌پرست را

1 فرو خوردم ز غیرت گریهٔ مستانهٔ خود را فشاندم در غبار خاطر خود، دانهٔ خود را

1 چو برگ، بر سر حاصل نمی‌توان لرزید کجاست سنگ، که دل از ثمر گرفت مرا

1 چه حاجت است به خال آن بیاض گردن را؟ ستاره نقطهٔ سهوست صبح روشن را

1 دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد که بلبلان همه مستند و باغبان تنها