اینجاکه منم، از صائب تبریزی دیوان اشعار 253
1. اینجاکه منم، قیمت دل هر دو جهان است
آنجاکه تویی، در چه حساب است دل ما
هر چند از بلای از صائب تبریزی دیوان اشعار 254
1. هر چند از بلای خدا می‌رمند خلق
دل را به آن بلای خدا داده‌ایم ما
هستی ز ما مجوی، از صائب تبریزی دیوان اشعار 255
1. هستی ز ما مجوی، که در اولین نفس
این گرد را به باد فنا داده‌ایم ما
چون بر زبان حدیث از صائب تبریزی دیوان اشعار 256
1. چون بر زبان حدیث خداترسی آوریم ؟
ترک قدح ز بیم عسس کرده‌ایم ما
بار گران، سبک از صائب تبریزی دیوان اشعار 257
1. بار گران، سبک به امید فکندن است
عمری است بر امید عدم زنده‌ایم ما
روشن شود چراغ از صائب تبریزی دیوان اشعار 258
1. روشن شود چراغ دل ما ز یکدیگر
چون رشته‌های شمع به هم زنده‌ایم ما
نارساییهای از صائب تبریزی دیوان اشعار 259
1. نارساییهای طالع مانع است از اتحاد
ورنه با موی میان یار همتابیم ما
بر دلی ننشیند از صائب تبریزی دیوان اشعار 260
1. بر دلی ننشیند از گفتار ما هرگز غبار
ماهیان بی‌زبان عالم آبیم ما
چون حباب از یکدلان از صائب تبریزی دیوان اشعار 261
1. چون حباب از یکدلان باده نابیم ما
از هواداران پابرجای این آبیم ما
بلبلان در راه از صائب تبریزی دیوان اشعار 262
1. بلبلان در راه ما بیهوده می‌ریزند خار
دیده‌ای از دامن گل پاکتر داریم ما
از غبار کاروان از صائب تبریزی دیوان اشعار 263
1. از غبار کاروان چون چشم برداریم ما؟
چون مه کنعان عزیزی در سفر داریم ما
هر که پا کج می‌گذارد، از صائب تبریزی دیوان اشعار 264
1. هر که پا کج می‌گذارد، ما دل خود می‌خوریم
شیشهٔ ناموس عالم در بغل داریم ما