تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 زود گردد چهرهٔ بی‌شرم، پامال نگاه می‌رود گلشن به غارت، باغبان خفته را

1 عالم از افسردگان یک چشم خواب آلود شد کو قیامت تا برانگیزد جهان خفته را؟

1 شد ره خوابیده بیدار و همان آسوده‌اند برده گویا خواب مرگ این همرهان خفته را

1 بپذیر عذر باده‌کشان را، که همچو موج در دست خویش نیست عنان، آب برده را

1 مشمر ز عمر خود نفس ناشمرده را دفتر مساز این ورق باد برده را

1 می‌کند باد مخالف، شور دریا را زیاد کی نصیحت می‌دهد تسکین، دل آزرده را

1 ساحلی نیست به جز دامن صحرای عدم خس و خاشاک به دریای وجود آمده را

1 گریه بسیار بود، نو به وجود آمده را خاک زندان بود از چرخ فرود آمده را

1 عیدست مرگ، دست به هستی فشانده را پروای باد نیست چراغ نشانده را

1 چند باشم زان رخ مستور، قانع با خیال ؟ در گریبان تا به کی ریزم گل ناچیده را؟