تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 از نوازش، منت روی زمین دارد به من چرخ سنگین‌دل زند گر بر زمین ساز مرا

1 می‌کشم تهمت سجادهٔ تزویر از خلق گرچه فرسوده شد از بار سبو دوش مرا

1 مرا ز کوی خرابات، پای رفتن نیست مگر به خانه برد محتسب به دوش مرا

1 چنان ز تنگی این بوستان در آزارم که صبح عید بود روی گلفروش مرا

1 گر بدانی چه قدر تشنهٔ دیدار توام خواهی آمد عرق‌آلود به آغوش مرا!

1 شب زلف سیه افسانهٔ خوابم شده بود ساخت بیدار دل آن صبح بناگوش مرا

1 نکرده بود تماشا هنوز قامت راست که شد خرام تو سیلاب عقل و هوش مرا

1 اگر تپیدن دل ترجمان نمی‌گردید که می‌شناخت درین تیره خاکدان غم را؟

1 عشق سازد ز هوس پاک، دل آدم را دزد چون شحنه شود، امن کند عالم را

1 کی سبکباری ز همراهان کند غافل مرا؟ بار هر کس بر زمین ماند، بود بر دل مرا