چشم بیداری از صائب تبریزی دیوان اشعار 1501
1. چشم بیداری است هر کوکب درین وحشت سرا
در میان اینقدر بیدار، چون خوابد کسی؟
عمر با صد ساله از صائب تبریزی دیوان اشعار 1502
1. عمر با صد ساله الفت بیوفایی کرد و رفت
از که دیگر در جهان چشم وفا دارد کسی؟
نیست غیر از از صائب تبریزی دیوان اشعار 1503
1. نیست غیر از گوشهٔ دل در جهان آب و گل
گوشهٔ امنی که یک ساعت بیاساید کسی
در جهان آگهی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1504
1. در جهان آگهی خضری دچار من نشد
می‌روم از خود برون، شاید که پیش آید کسی
غم بی حاصلی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1505
1. غم بی حاصلی خویش نخوردی یک بار
چند در فکر زمین و غم حاصل باشی؟
چنان گرم از از صائب تبریزی دیوان اشعار 1506
1. چنان گرم از بساط خاک بگذر
که شمع مردم آینده باشی
سوز پنهانی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1507
1. سوز پنهانی چو شمع آخر گریبانم گرفت
از گریبان سرزند از هر چه دامن می‌کشی
کثرت و تفرقه از صائب تبریزی دیوان اشعار 1508
1. کثرت و تفرقه در عالم گفتار بود
که جهانی همه یک تن شود از خاموشی
سینه باغی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 1509
1. سینه باغی است که گلشن شود از خاموشی
دل چراغی است که روشن شود از خاموشی
هر چه از دل می‌خورم، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1510
1. هر چه از دل می‌خورم، از روزیم کم می‌کنند
در حریم سینهٔ من دل نبودی کاشکی
آن که آخر سر از صائب تبریزی دیوان اشعار 1511
1. آن که آخر سر به صحرا داد بی بال و پرم
روز اول این قفس را در گشودی کاشکی
نیست جز داغ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1512
1. نیست جز داغ عزیزان حاصل پایندگی
خضر، حیرانم، چه لذت می‌برد از زندگی