هست در قبضهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1441
1. هست در قبضهٔ تقدیر، گشاد دل تنگ
حل این عقد ز سرپنجهٔ تدبیر مخواه
...
مرگ بی‌منت، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1442
1. مرگ بی‌منت، گواراتر ز آب زندگی است
زینهار از آب حیوان عمر جاویدان مخواه
...
چون لاله گرچه از صائب تبریزی دیوان اشعار 1443
1. چون لاله گرچه چشم و چراغم بهار را
تر می‌کنم به خون جگر، نان سوخته
...
نگردد چون کف از صائب تبریزی دیوان اشعار 1444
1. نگردد چون کف افسوس هر برگ نهال من؟
که چون بادام آوردند در باغم نظربسته
...
مژگان من نشد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1445
1. مژگان من نشد خشک، تا شد جدا ز رویت
گوهر نمی‌شود بند، در رشتهٔ گسسته
...
دلگیر نیست از صائب تبریزی دیوان اشعار 1446
1. دلگیر نیست از تن، جانهای زنگ بسته
کنج قفس بهشت است، بر مرغ پرشکسته
...
ز پیری می‌کند از صائب تبریزی دیوان اشعار 1447
1. ز پیری می‌کند برگ سفر یک یک حواس من
ز هم می‌ریزد اوراق خزان آهسته آهسته
...
دو دولت است از صائب تبریزی دیوان اشعار 1448
1. دو دولت است که یکبار آرزو دارم:
تو در کنار من و شرم از میان رفته
...
به آب روی خود از صائب تبریزی دیوان اشعار 1449
1. به آب روی خود در منتهای عمر می‌لرزم
به دست رعشه دارم ساغر سرشار افتاده
...
سر بر تن من نیست از صائب تبریزی دیوان اشعار 1450
1. سر بر تن من نیست ز آشفته دماغی
زان دم که سبوی میم از دوش فتاده
...
دیوان ما و خود از صائب تبریزی دیوان اشعار 1451
1. دیوان ما و خود را، مفکن به روز محشر
در عذر خشم بیجا، یک بوسهٔ بجا ده
...
از پا فتادگانیم، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1452
1. از پا فتادگانیم، در زیر پا نظر کن
از دست رفتگانیم، دستی به دست ما ده
...