من بسته‌ام از صائب تبریزی دیوان اشعار 1429
1. من بسته‌ام لب طمع، اما نگار من
دارد دهان بوسه فریبی که آه ازو!
...
باغ و بهار چشم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1430
1. باغ و بهار چشم و دل قانع من است
صحرای ساده‌ای که نروید گیاه ازو
...
خصم درونی از از صائب تبریزی دیوان اشعار 1431
1. خصم درونی از برون، بارست بر دل بیشتر
با دشمنان کن آشتی، با خویشتن در جنگ شو
...
چون شبنم روشن از صائب تبریزی دیوان اشعار 1432
1. چون شبنم روشن گهر، با خار و گل یکرنگ شو
بگذار رعنایی ز سر، بیزار از نیرنگ شو
...
زنهار در دار از صائب تبریزی دیوان اشعار 1433
1. زنهار در دار فنا، انگور خود ضایع مکن
گر باده نتوانی شدن، منصور وار آونگ شو
...
از جهان آب و از صائب تبریزی دیوان اشعار 1434
1. از جهان آب و گل بگذر سبک چون گردباد
چون ره خوابیده، بار خاطر صحرا مشو
...
از چراغی می‌توان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1435
1. از چراغی می‌توان افروخت چندین شمع را
دولتی چون رو دهد، از دوستان غافل مشو
...
در کهنسالی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1436
1. در کهنسالی ز مرگ ناگهان غافل مشو
برگ چون شد زرد، از باد خزان غافل مشو
...
مشرق خمیازه از صائب تبریزی دیوان اشعار 1437
1. مشرق خمیازه می‌سازد دهن را حرف پوچ
مستی بی درد سر خواهی، لب پیمانه شو
...
روزگار زندگانی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1438
1. روزگار زندگانی را به غفلت مگذران
در بهاران مست و در فصل خزان دیوانه شو
...
سوگند می‌دهم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1439
1. سوگند می‌دهم به سر زلف خود ترا
کز من اگر شکسته تری یافتی بگو
...
نیست در پایان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1440
1. نیست در پایان عمر از رعشه پیران را گزیر
بر فروغ خویش می‌لرزد چراغ صبحگاه
...