نیست جز پاکی از صائب تبریزی دیوان اشعار 133
1. نیست جز پاکی دامن گنهم چون مه مصر
کو عزیزی که برون آورد از بند مرا؟
فغان که همچو از صائب تبریزی دیوان اشعار 134
1. فغان که همچو قلم نیست از نگون‌بختی
به غیر روسیهی حاصل از سجود مرا
چون گل، درین از صائب تبریزی دیوان اشعار 135
1. چون گل، درین حدیقه که جای قرار نیست
برگ نشاط، برگ سفر می‌شود مرا
نیرنگ چرخ، چون از صائب تبریزی دیوان اشعار 136
1. نیرنگ چرخ، چون گل رعنا درین چمن
خون دل از پیالهٔ زر می‌دهد مرا
مانند لاله، از صائب تبریزی دیوان اشعار 137
1. مانند لاله، سوخته نانی است روزیم
آن هم فلک به خون جگر می‌دهد مرا
روی تلخ دایه از صائب تبریزی دیوان اشعار 138
1. روی تلخ دایه نتواند مرا خاموش کرد
طفل بدخویم، شکر در شیر می‌باید مرا
از نسیم گل پریشان از صائب تبریزی دیوان اشعار 139
1. از نسیم گل پریشان گردد اوراق حواس
خلوتی چون غنچهٔ تصویر می‌باید مرا
برنمی‌دارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 140
1. برنمی‌دارد به رغم من، نظر از خاک راه
می‌فشاند بر زمین جامی که می‌باید مرا
گران نیم به خریدار از صائب تبریزی دیوان اشعار 141
1. گران نیم به خریدار از سبکروحی
به سیم قلب، چو یوسف توان خرید مرا
ز حسن عاقبت عشق از صائب تبریزی دیوان اشعار 142
1. ز حسن عاقبت عشق چشم آن دارم
که صبح وصل شود دیدهٔ سفید مرا
پیری مرا به گوشهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 143
1. پیری مرا به گوشهٔ عزلت دلیل شد
بال شکسته شد به قفس راهبر مرا
عشقم چنان ربود از صائب تبریزی دیوان اشعار 144
1. عشقم چنان ربود که دنیا و آخرت
افتاد چون دو قطرهٔ اشک از نظر مرا