چون نظر بر حاصل از صائب تبریزی دیوان اشعار 1381
1. چون نظر بر حاصل عمر عزیزان می‌کنم
از دل بی‌حاصلم صد آه می‌آید برون
نالهٔ ناقوس از صائب تبریزی دیوان اشعار 1382
1. نالهٔ ناقوس دارد هر سر مو بر تنم
این سزای آن که از بتخانه می‌آید برون
داغ بر دل شدم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1383
1. داغ بر دل شدم از انجمن یار برون
دست خالی نتوان رفت ز گلزار برون
مرا هر کس که از صائب تبریزی دیوان اشعار 1384
1. مرا هر کس که بیرون می‌کشد از گوشهٔ خلوت
ستمکاری است کز آغوش یارم می‌کشد بیرون
زنده شد عالمی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1385
1. زنده شد عالمی از خندهٔ جان پرور او
که گمان داشت وجود از عدم آید بیرون؟
بر سیه بختی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1386
1. بر سیه بختی ارباب سخن می‌گرید
ناله‌ای کز دل چاک قلم آید بیرون
نشاهٔ بادهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1387
1. نشاهٔ بادهٔ گلرنگ به تخت است مدام
دولت از سلسلهٔ تاک نیاید بیرون
گر بداند که از صائب تبریزی دیوان اشعار 1388
1. گر بداند که چه شورست درین عالم خاک
کشتی از بحر خطرناک نیاید بیرون
آنقدر خون ز از صائب تبریزی دیوان اشعار 1389
1. آنقدر خون ز لب لعل تو در دل دارم
که به صد گریهٔ مستانه نیاید بیرون
هر که داند که از صائب تبریزی دیوان اشعار 1390
1. هر که داند که خبرها همه در بیخبری است
هرگز از گوشهٔ میخانه نیاید بیرون
دلیل راحت ملک از صائب تبریزی دیوان اشعار 1391
1. دلیل راحت ملک عدم همین کافی است
که طفل گریه کنان آید از عدم بیرون
کسی که می‌نهد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1392
1. کسی که می‌نهد از حد خود قدم بیرون
کبوتری است که می‌آید از حرم بیرون