خراب حالی ازین بیشتر نمی‌باشد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1369
1. خراب حالی ازین بیشتر نمی‌باشد
که جغد خانه جدا می‌کند ز خانهٔ من
عاقبت پیر خرابات ز بی‌پروایی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1370
1. عاقبت پیر خرابات ز بی‌پروایی
ریخت پیش بط می سبحهٔ صد دانهٔ من
ز گریه‌ای که مرا در گلو گره گردد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1371
1. ز گریه‌ای که مرا در گلو گره گردد
سپهر سفله کند کم ز آب و دانهٔ من
من و سیری ز عقیق لب خوبان، هیهات از صائب تبریزی دیوان اشعار 1372
1. من و سیری ز عقیق لب خوبان، هیهات
خشکتر می‌شود از می‌لب پیمانهٔ من
می‌شود نخل برومند سبکبار از سنگ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1373
1. می‌شود نخل برومند سبکبار از سنگ
سخن سخت، گران نیست به دیوانهٔ من
رفتی و رفت روشنی از چشم و دل مرا از صائب تبریزی دیوان اشعار 1374
1. رفتی و رفت روشنی از چشم و دل مرا
با میهمان ز خانه صفا می‌رود برون
یک ساعت است گرمی هنگامهٔ هوس از صائب تبریزی دیوان اشعار 1375
1. یک ساعت است گرمی هنگامهٔ هوس
زود از سر حباب هوا می‌رود برون
هر تمنایی که پختم زیر گردون، خام شد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1376
1. هر تمنایی که پختم زیر گردون، خام شد
زین تنور سرد هیهات است نان آید برون
دست تا بر ساز زد مطرب، دل ما خون گریست از صائب تبریزی دیوان اشعار 1377
1. دست تا بر ساز زد مطرب، دل ما خون گریست
از زمین ما به ناخن آب می‌آید برون
غم ز محنت خانهٔ من شاد می‌آید برون از صائب تبریزی دیوان اشعار 1378
1. غم ز محنت خانهٔ من شاد می‌آید برون
سیل از ویرانه‌ام آباد می‌آید برون
هر کجا تدبیر می‌چیند بساط مصلحت از صائب تبریزی دیوان اشعار 1379
1. هر کجا تدبیر می‌چیند بساط مصلحت
از کمین بازیچهٔ تقدیر می‌آید برون
از حوادث هر که را سنگی به مینا می‌خورد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1380
1. از حوادث هر که را سنگی به مینا می‌خورد
از دل خونگرم ما آواز می‌آید برون