بجز کسب هوا از صائب تبریزی دیوان اشعار 1357
1. بجز کسب هوا از من دگر کاری نمی‌آید
درین دریای پرآشوب پنداری حبابم من
به خاک افتم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1358
1. به خاک افتم ز تخت سلطنت چون در خمار افتم
چو آید گردن مینا به کف، مالک رقابم من
دیدهٔ بیدار از صائب تبریزی دیوان اشعار 1359
1. دیدهٔ بیدار انجم محو شد در خواب روز
همچنان در پردهٔ غیب است خواب چشم من
اندیشه از شکست از صائب تبریزی دیوان اشعار 1360
1. اندیشه از شکست ندارم، که همچو موج
افزوده می‌شود ز شکستن سپاه من
کشاکش رگ جان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1361
1. کشاکش رگ جان من اختیاری نیست
چو موج، در کف دریا بود اراده من
بر لب چاه زنخدان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1362
1. بر لب چاه زنخدان تشنه لب استاده‌ام
آه اگر از سستی طالع نلغزد پای من!
با کمال ناگواریها از صائب تبریزی دیوان اشعار 1363
1. با کمال ناگواریها گوارا کرده است
محنت امروز را اندیشهٔ فردای من
خون می‌خورد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1364
1. خون می‌خورد کریم ز مهمان سیر چشم
داغ است عشق از دل بی آرزوی من
گردون سفله از صائب تبریزی دیوان اشعار 1365
1. گردون سفله لقمهٔ روزی حساب کرد
هر گریه‌ای که گشت گره در گلوی من
بر حریر عافیت از صائب تبریزی دیوان اشعار 1366
1. بر حریر عافیت نتوان مرا در خواب کرد
می‌شناسد بستر بیگانه را پهلوی من
به نسیمی ز هم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1367
1. به نسیمی ز هم اوراق دلم می‌ریزد
به تامل گذر از نخل خزان دیدهٔ من
ازان خورند از صائب تبریزی دیوان اشعار 1368
1. ازان خورند به تلخی شراب ناب مرا
که بی‌تلاش به چنگ آمده است شیشهٔ من