به خاکمال حوادث از صائب تبریزی دیوان اشعار 1333
1. به خاکمال حوادث بساز زیر فلک
به آسیا نتوان گفت گرد کمتر کن
منمای به کوته از صائب تبریزی دیوان اشعار 1334
1. منمای به کوته نظران چهرهٔ خود را
از آه من ای آینه رخسار حذر کن
عمر عزیز را از صائب تبریزی دیوان اشعار 1335
1. عمر عزیز را به می‌ناب صرف کن
این آب را به لالهٔ سیراب صرف کن
سر جوش عمر را از صائب تبریزی دیوان اشعار 1336
1. سر جوش عمر را گذراندی به درد می
درد حیات را به می ناب صرف کن
هر کس که زر به از صائب تبریزی دیوان اشعار 1337
1. هر کس که زر به زر دهد اهل بصیرت است
فصل شکوفه را به می‌ناب صرف کن
سرمه را هم محرم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1338
1. سرمه را هم محرم چشم سیاه خود مکن
گر توانی، آشنایی با نگاه خود مکن
قبلهٔ من! عکس از صائب تبریزی دیوان اشعار 1339
1. قبلهٔ من! عکس در شرع حیا نامحرم است
خلوت آیینه را هم جلوه‌گاه خود مکن
به استخاره از صائب تبریزی دیوان اشعار 1340
1. به استخاره اگر توبه کرده‌ای زاهد
به استخاره دگر زینهار کار مکن
ز باده توبه از صائب تبریزی دیوان اشعار 1341
1. ز باده توبه در ایام نوبهار مکن
به اختیار پشیمانی اختیار مکن
در قلزمی که از صائب تبریزی دیوان اشعار 1342
1. در قلزمی که ابر کرم موج می‌زند
اندیشه چون حباب ز دامان‌تر مکن
از خود برون از صائب تبریزی دیوان اشعار 1343
1. از خود برون نرفته هوای سفر مکن
این راه را به پای زمین گیر سر مکن
ساقیا صبح است از صائب تبریزی دیوان اشعار 1344
1. ساقیا صبح است می از شیشه در پیمانه کن
حشر خواب آلودگان از نعرهٔ مستانه کن