هیچ همدردی نمی‌یابم سزای خویشتن از صائب تبریزی دیوان اشعار 1297
1. هیچ همدردی نمی‌یابم سزای خویشتن
می‌نهم چون بید مجنون سر به پای خویشتن
این چنین زیر و زبر عالم نمی‌ماند مدام از صائب تبریزی دیوان اشعار 1298
1. این چنین زیر و زبر عالم نمی‌ماند مدام
می‌نشاند چرخ هر کس را به جای خویشتن
بوسی که ز کنج لب ساقی نگرفتم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1299
1. بوسی که ز کنج لب ساقی نگرفتم
می‌بایدم اکنون ز لب جام گرفتن
چون دست برآرم به گرفتن، که ز غیرت از صائب تبریزی دیوان اشعار 1300
1. چون دست برآرم به گرفتن، که ز غیرت
بارست به من عبرت از ایام گرفتن!
ز اخوان راضیم تا دیدم انصاف خریداران از صائب تبریزی دیوان اشعار 1301
1. ز اخوان راضیم تا دیدم انصاف خریداران
گوارا کرد بر من چاه را، از قیمت افتادن
از دست نوازش تپش دل نشود کم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1302
1. از دست نوازش تپش دل نشود کم
ساکن نشود زلزله از پای فشردن
خط پاکی ز سیلاب فنا دارد وجود ما از صائب تبریزی دیوان اشعار 1303
1. خط پاکی ز سیلاب فنا دارد وجود ما
چه از ما می‌توان بردن، چه با ما می‌توان کردن؟
گریزد لشکر خواب گران از قطرهٔ آبی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1304
1. گریزد لشکر خواب گران از قطرهٔ آبی
به یک پیمانه از سر عقل را وا می‌توان کردن
نمانده از شب آن زلف گر چه پاسی بیش از صائب تبریزی دیوان اشعار 1305
1. نمانده از شب آن زلف گر چه پاسی بیش
هنوز درد دل آغاز می‌توان کردن
گرفتم این که نظر باز می‌توان کردن از صائب تبریزی دیوان اشعار 1306
1. گرفتم این که نظر باز می‌توان کردن
به بال چشم، چه پرواز می‌توان کردن؟
جای شادی نیست زیر این سپهر نیلگون از صائب تبریزی دیوان اشعار 1307
1. جای شادی نیست زیر این سپهر نیلگون
خنده در هنگامهٔ ماتم نمی‌باید زدن
قسمت خود بین نمی‌گردد زلال زندگی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1308
1. قسمت خود بین نمی‌گردد زلال زندگی
ای سکندر، سنگ بر آیینه می‌باید زدن