کار جهان تمامی، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1285
1. کار جهان تمامی، هرگز نمی‌پذیرد
پیش از تمامی عمر، خود را تمام گردان
زان چهرهٔ عرقناک، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1286
1. زان چهرهٔ عرقناک، زنهار بر حذر باش
سیلاب عقل و هوش است، این قطره‌های باران
ایام نوجوانی، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1287
1. ایام نوجوانی، غافل مشو ز فرصت
کاین آب برنگردد، دیگر به جویباران
همیشه داغ دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 1288
1. همیشه داغ دل دردمند من تازه است
که شب خموش نگردد چراغ بیماران
دو چشم شوخ تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 1289
1. دو چشم شوخ تو با یکدیگر نمی‌سازند
که در خرابی هم یکدلند میخواران
خفته را گر خفتگان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1290
1. خفته را گر خفتگان بیدار نتوانند کرد
چون مرا بیدار کرد از خواب، خواب دیگران؟
گر نخواهی پشت از صائب تبریزی دیوان اشعار 1291
1. گر نخواهی پشت پا زد بر جهان، پایی بکوب
دست اگر نتوانی افشاند آستینی برفشان
گر به بیداری از صائب تبریزی دیوان اشعار 1292
1. گر به بیداری غرور حسن مانع می‌شود
می‌توان دلهای شب آمد به خواب عاشقان
پیش ازین، بر از صائب تبریزی دیوان اشعار 1293
1. پیش ازین، بر رفتگان افسوس می‌خوردند خلق
می‌خورند افسوس در ایام ما بر ماندگان
نیست آسان خون از صائب تبریزی دیوان اشعار 1294
1. نیست آسان خون نعمتهای الوان ریختن
برگریزان مکافات است دندان ریختن!
سال‌ها گل در از صائب تبریزی دیوان اشعار 1295
1. سال‌ها گل در گریبان ریختی چون نوبهار
مدتی هم اشک می‌باید به دامان ریختن
چو گل با روی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1296
1. چو گل با روی خندان صرف کن گر خرده‌ای داری
که دل را تنگ سازد، در گره چون غنچه زر بستن