منعمان گر پیش مهمان نعمت الوان کشند از صائب تبریزی دیوان اشعار 1261
1. منعمان گر پیش مهمان نعمت الوان کشند
ما به جای سفره، خجلت پیش مهمان می‌کشیم!
یوسف به زر قلب فروشان دگرانند از صائب تبریزی دیوان اشعار 1262
1. یوسف به زر قلب فروشان دگرانند
ما وقت خوش خود به دو عالم نفروشیم
عنان گسسته‌تر از سیل در بیابانیم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1263
1. عنان گسسته‌تر از سیل در بیابانیم
به هر طرف که قضا می‌کشد شتابانیم
نظر به عالم بالاست ما ضعیفان را از صائب تبریزی دیوان اشعار 1264
1. نظر به عالم بالاست ما ضعیفان را
نهال بادیه و سبزهٔ بیابانیم
چه فتاده است بر آییم چو یوسف از چاه؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1265
1. چه فتاده است بر آییم چو یوسف از چاه؟
ما که خود را به زر قلب گران می‌دانیم
چیده‌ایم از دو جهان دامن الفت چون سرو از صائب تبریزی دیوان اشعار 1266
1. چیده‌ایم از دو جهان دامن الفت چون سرو
هر که از ما گذرد آب روان می‌دانیم
دارم عقیق صبر به زیر زبان خویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 1267
1. دارم عقیق صبر به زیر زبان خویش
مانند خضر، تشنهٔ آب بقا نیم
دیوانه‌ام ولیک بغیر از دو زلف یار از صائب تبریزی دیوان اشعار 1268
1. دیوانه‌ام ولیک بغیر از دو زلف یار
دیگر به هیچ سلسله‌ای آشنا نیم
چون صبح، خنده با جگر چاک می‌زنیم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1269
1. چون صبح، خنده با جگر چاک می‌زنیم
در موج خیز خون، نفس پاک می‌زنیم
بیاض گردن او گر به دست ما افتد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1270
1. بیاض گردن او گر به دست ما افتد
چه بوسه‌های گلوسوز انتخاب کنیم!
دشمن خانگی آدم خاکی است زمین از صائب تبریزی دیوان اشعار 1271
1. دشمن خانگی آدم خاکی است زمین
خانهٔ دشمن خود را ز چه آباد کنیم؟
پیش ازان کز یکدگر ریزیم چون قصر حباب از صائب تبریزی دیوان اشعار 1272
1. پیش ازان کز یکدگر ریزیم چون قصر حباب
خیز تا چون موجهٔ دریا وداع هم کنیم