لذت نمانده است در آیندهٔ حیات از صائب تبریزی دیوان اشعار 1273
1. لذت نمانده است در آیندهٔ حیات
از عیشهای رفته دلی شاد می‌کنیم
خضر با عمر ابد پوشیده جولان می‌کند از صائب تبریزی دیوان اشعار 1274
1. خضر با عمر ابد پوشیده جولان می‌کند
ما به این ده روزه عمر اظهار هستی می‌کنیم
طاعت ما نیست غیر از شستن دست از جهان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1275
1. طاعت ما نیست غیر از شستن دست از جهان
گر نماز از ما نمی‌آید، وضویی می‌کنیم
آن سوخته جانم که اگر چون شرر از خلق از صائب تبریزی دیوان اشعار 1276
1. آن سوخته جانم که اگر چون شرر از خلق
در سنگ گریزم، بتوان یافت به بویم
آن طفل یتیمم که شکسته است سبویم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1277
1. آن طفل یتیمم که شکسته است سبویم
از آب، همین گریهٔ تلخی است به جویم
وفا و مردمی از روزگار دارم چشم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1278
1. وفا و مردمی از روزگار دارم چشم
ببین ز ساده‌دلیها چه از که می‌جویم
دیگران از دوری ظاهر اگر از دل روند از صائب تبریزی دیوان اشعار 1279
1. دیگران از دوری ظاهر اگر از دل روند
ما ز یاد همنشینان در مقابل می‌رویم
سرما در قدم دار فنا افتاده است از صائب تبریزی دیوان اشعار 1280
1. سرما در قدم دار فنا افتاده است
ما نه آنیم که بر دوش کسی بار شویم
ما نه زان بیخبرانیم که هشیار شویم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1281
1. ما نه زان بیخبرانیم که هشیار شویم
یا به بانگ جرس قافله بیدار شویم
همان از طاعت من بوی کیفیت نمی‌آید از صائب تبریزی دیوان اشعار 1282
1. همان از طاعت من بوی کیفیت نمی‌آید
اگر سجادهٔ خود در می گلفام می‌شویم
ما را گزیده است ز بس تلخی خمار از صائب تبریزی دیوان اشعار 1283
1. ما را گزیده است ز بس تلخی خمار
از ترس، بوسه بر لب میگون نمی‌دهیم!
سودای آب حیوان، بیم زیان ندارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1284
1. سودای آب حیوان، بیم زیان ندارد
عمر سبک عنان را، صرف مدام گردان