گرد باد دامن صحرای بی سامانیم از صائب تبریزی غزل 5469
1. گرد باد دامن صحرای بی سامانیم
هیچ کس را دل نمی سوزد به سرگردانیم
چند چون اخگر نفس در زیر خاکستر زنیم از صائب تبریزی غزل 5470
1. چند چون اخگر نفس در زیر خاکستر زنیم
خیز تا از چرخ نیلی خیمه بالاتر زنیم
در وصالیم و ز هجران دست بر سر می‌زنیم از صائب تبریزی غزل 5471
1. در وصالیم و ز هجران دست بر سر می‌زنیم
ما به جای نعل وارون حلقه بر در می‌زنیم
مستیی کو تا ره صحرای محشر سرکنیم از صائب تبریزی غزل 5472
1. مستیی کو تا ره صحرای محشر سرکنیم
شیشه را سرو کنار چشمه کوثر کنیم
عشق کو همچو گل با خون خود بازی کنیم از صائب تبریزی غزل 5473
1. عشق کو همچو گل با خون خود بازی کنیم
جمله تن ناخن شویم و سینه پردازی کنیم
ما کجا دست آشنا با مهره گل می‌کنیم از صائب تبریزی غزل 5474
1. ما کجا دست آشنا با مهره گل می‌کنیم
مشورت چون غنچه با سی پاره دل می‌کنیم
ما پریشان حاصل خود را زمستی می کنیم از صائب تبریزی غزل 5475
1. ما پریشان حاصل خود را زمستی می کنیم
خرمن خود پاک ما از باد دستی می کنیم
دست اگر کوتاه باشد آرزویی می کنیم از صائب تبریزی غزل 5476
1. دست اگر کوتاه باشد آرزویی می کنیم
زلف مشکین ترا از دور بویی می کنیم
دل درون سینه و ما رو به صحرا می رویم از صائب تبریزی غزل 5477
1. دل درون سینه و ما رو به صحرا می رویم
کعبه مقصد کجا و ما کجاها می رویم
گر چه ما راه طلب را پای در گل می رویم از صائب تبریزی غزل 5478
1. گر چه ما راه طلب را پای در گل می رویم
پیشتر از برق رفتاران به منزل می رویم
گر چنین از کف عنان توسن دل می دهیم از صائب تبریزی غزل 5479
1. گر چنین از کف عنان توسن دل می دهیم
رفته رفته پشت بردیوار منزل می دهیم
حدیث تلخ ناصح کرد بیخود چون می نابم از صائب تبریزی غزل 5480
1. حدیث تلخ ناصح کرد بیخود چون می نابم
زبان مار شد از مستی غفلت رگ خوابم