نیست سنگ کم اگر در پله میزان از صائب تبریزی غزل 25
1. نیست سنگ کم اگر در پله میزان ترا
کعبه و بتخانه باشد در نظر یکسان ترا
تشنه خون کرد مستی چشم فتان از صائب تبریزی غزل 26
1. تشنه خون کرد مستی چشم فتان ترا
خواب سنگین شد فسانی تیغ مژگان ترا
می کند گلگل نگه رخسار خندان از صائب تبریزی غزل 27
1. می کند گلگل نگه رخسار خندان ترا
گل ز چیدن بیش می گردد گلستان ترا
خار ناسازست بوی گل به پیراهن از صائب تبریزی غزل 28
1. خار ناسازست بوی گل به پیراهن ترا
چون زنم گستاخ دست عجز در دامن ترا؟
خواب ناز از حسن روزافزون از صائب تبریزی غزل 29
1. خواب ناز از حسن روزافزون نشد سنگین ترا
لنگر گهواره بود از کودکی تمکین ترا
جنت در بسته سازد مهر خاموشی از صائب تبریزی غزل 30
1. جنت در بسته سازد مهر خاموشی ترا
چهره زرین می کند چون به، نمدپوشی ترا
نیست ممکن رام کردن چشم جادوی از صائب تبریزی غزل 31
1. نیست ممکن رام کردن چشم جادوی ترا
سایه می بوسد زمین از دور، آهوی ترا
صوفیان بردند از ره چشم جادوی از صائب تبریزی غزل 32
1. صوفیان بردند از ره چشم جادوی ترا
در کمند وحدت آوردند آهوی ترا
گر چه محجوب از نظر کرده است از صائب تبریزی غزل 33
1. گر چه محجوب از نظر کرده است بی جایی ترا
همچنان جوید ز هر جایی تماشایی ترا
حسن بی پروا به فرمان هوس از صائب تبریزی غزل 34
1. حسن بی پروا به فرمان هوس باشد چرا؟
برق عالمسوز در زنجیر خس باشد چرا
جان عرشی، فرش در زندان تن از صائب تبریزی غزل 35
1. جان عرشی، فرش در زندان تن باشد چرا؟
شعله جواله در قید لگن باشد چرا
چشم می پوشی ازان رخسار جان از صائب تبریزی غزل 36
1. چشم می پوشی ازان رخسار جان پرور چرا؟
می کنی آیینه را پنهان ز روشنگر چرا