ظاهر و باطن مردان به صفا می باشد از صائب تبریزی غزل 3459
1. ظاهر و باطن مردان به صفا می باشد
پشت این آینه ها روی نما می باشد
پیچ و خم لازمه رشته جان می باشد از صائب تبریزی غزل 3460
1. پیچ و خم لازمه رشته جان می باشد
نیست بی سلسله تا آب روان می باشد
دیده زنده دلان اشک فشان می باشد از صائب تبریزی غزل 3461
1. دیده زنده دلان اشک فشان می باشد
آب از قوت سرچشمه روان می باشد
شکوه اهل دل از خلق نهان می باشد از صائب تبریزی غزل 3462
1. شکوه اهل دل از خلق نهان می باشد
این عقیقی است که در زیر زبان می باشد
دل سودازدگان گوشه نشین می باشد از صائب تبریزی غزل 3463
1. دل سودازدگان گوشه نشین می باشد
دانه سوخته در زیر زمین می باشد
دل پیران کهنسال غمین می باشد از صائب تبریزی غزل 3464
1. دل پیران کهنسال غمین می باشد
قامت خم شده را داغ نگین می باشد
چهره زرد، مرا ساغر زر می بخشد از صائب تبریزی غزل 3465
1. چهره زرد، مرا ساغر زر می بخشد
سینه چاک، مرا فیض سحر می بخشد
جذبه ای کو که مرا جانب دلدار کشد؟ از صائب تبریزی غزل 3466
1. جذبه ای کو که مرا جانب دلدار کشد؟
دامن جان مرا زین ته دیوار کشد
دل چسان دست ازان طره طرار کشد؟ از صائب تبریزی غزل 3467
1. دل چسان دست ازان طره طرار کشد؟
چون کسی از دو جهان دست به یکبار کشد؟
چند چون طفل ز انگشت کسی شیر کشد؟ از صائب تبریزی غزل 3468
1. چند چون طفل ز انگشت کسی شیر کشد؟
ز استخوان چند کسی ناز طباشیر کشد؟
کی ز تن کار دل خسته به آرام کشد؟ از صائب تبریزی غزل 3469
1. کی ز تن کار دل خسته به آرام کشد؟
مرغ وحشی چه نفس در قفس و دم کشد؟
هرکه اینجا ز جگر آه ندامت نکشد از صائب تبریزی غزل 3470
1. هرکه اینجا ز جگر آه ندامت نکشد
نفس صاف ز دل صبح قیامت نکشد