مقطعات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 بزرگ آل پیمبر بزرگ حادثه ای که چون تویی بود اندر کف زمانه زبون

2 مقر عز تو ترمذ، ز درد رفتن تو همی بگرید و آنک سرشک او جیحون

3 اگر دو دیده من در غمت نه خون گرید حرام باد مرا نان و نعمت تو چون خون

1 خواجه را با همه زفتی هوس مدح خود است بر لب خوک چه جای هوس بوسه بود

2 این حماقت چه عجب باشد از آن ریش بزرگ هر که را ریش بزرگ است خرد کوسه بود

1 آرزومندی من خدمت و دیدار تو را چون جفای فلک و محنت من بسیار است

2 تن من کز تو جدا ماند به نزد همه خلق چون جهان پیش دل و چشم تو بی مقدار است

3 دلم از فرقت تو تنگ چو چشم مور است عیشم از دوری تو تلخ چو زهرمار است

4 بدل خواب و خرد در دل و در دیده من شب و روز از غم دیدار تو خون و خار است

1 با هر آن دوست که گویم غم خویش غم او از غم من بیشتر است

2 آن کز او مرهم دل می طلبم دل او از دل من ریش تر است

1 کردگارا کیسه ای دارم زسیم و زر تهی هر سبکساری مرا بر دل بدین دارد گران

2 دیگران را کیسه ها دادی گران ازسیم و زر دیگران را همچو من کن یا مرا چون دیگران

1 ای زاقران چنانکه از قرآن قل هو الله و آیت الکرسی

2 من زاقبال تو همی پرسم تو ز ادبار من نمی پرسی

1 جوانی برون رفت و پیری درآمد روا دارم ار با من آرام گیرد

2 بترسیدمی گر بمردی جوانی کنون می بترسم که پیری بمیرد

1 شوم به بدرقه لا اله الا الله ز راه آخرت از خوف خاتمت ایمن

2 بسند عفو گناه مرا به نزد خدای رسول و دوستی اهل بیت او ضامن

1 بنده در مستی اگر گفت فضول جرم او را به تفضل بگذار

2 آنکه را نیست به هشیاری عقل زو به مستی طمع عقل مدار

1 سه چیز است آنکه نزدیک خردمند شود زان هرسه حاصل انس ایشان

2 یکی باده است و دیگر دفتر علم سه دیگر صحبت یاران و خویشان