مردم جاهل محل علم نداند از ادیب صابر مقطع 61
1. مردم جاهل محل علم نداند
مردم بی اصل نام نیک نجوید
آنها که بپرسند و ببخشند مرا از ادیب صابر مقطع 62
1. آنها که بپرسند و ببخشند مرا چیز
از من به زبان و قلم و شعر بترسند
ندارم امید بهی زین زمانه از ادیب صابر مقطع 63
1. ندارم امید بهی زین زمانه
که عمرم همه در امید بهی شد
نه طالعی که امانم دهد ز خشم از ادیب صابر مقطع 64
1. نه طالعی که امانم دهد ز خشم خدا
نه نعمتی که بدو خلق را کنم خشنود
تا مال نبخشی ز هنر بهره نیابی از ادیب صابر مقطع 65
1. تا مال نبخشی ز هنر بهره نیابی
چون نم نبود سبزه به جز خشک نگردد
خوار شود تن به مرگ اگر چه عزیز از ادیب صابر مقطع 66
1. خوار شود تن به مرگ اگر چه عزیز است
عز تن مرده عزیز بمیرد
اگر به زمیری است پیری، نخواهم از ادیب صابر مقطع 67
1. اگر به زمیری است پیری، نخواهم
که هرگز بت من مرا میر خواند
بنده در مستی اگر گفت فضول از ادیب صابر مقطع 68
1. بنده در مستی اگر گفت فضول
جرم او را به تفضل بگذار
ای وزیر شاه عالم، ای نصیر از ادیب صابر مقطع 69
1. ای وزیر شاه عالم، ای نصیر دین حق
عقل را کلکت نصیر و علم را رایت وزیر
ز جمله نعمت دنیا چو تندرستی از ادیب صابر مقطع 70
1. ز جمله نعمت دنیا چو تندرستی نیست
درست گرددت این گر بپرسی از بیمار
به میدان و دیوان بداندیش از ادیب صابر مقطع 71
1. به میدان و دیوان بداندیش را
زتیغ و قلم کرده ای کارزار
تامل کن از رفتن رفتگان از ادیب صابر مقطع 72
1. تامل کن از رفتن رفتگان
که بودند چون تو به نفس و نفس