دوستانی که مر مرا بودند از ادیب صابر مقطع 49
1. دوستانی که مر مرا بودند
همه در زیر خاک، خاک شدند
...
1. دوستانی که مر مرا بودند
همه در زیر خاک، خاک شدند
...
1. خواجه را با همه زفتی هوس مدح خود است
بر لب خوک چه جای هوس بوسه بود
...
1. آدمی از برای لذت خویش
زندگانی دراز می خواهد
...
1. چو راه جوانی سپردم به فسق
به پیری ره توبه باید سپرد
...
1. به ماتم نشستی به مرگ زنت
از این پس به مرگ تو ماتم بود
...
1. به برنایی چنان بردم گمانی
که گر دلبر نیابد دل بمیرد
...
1. به هنر فخر کن مکن به گهر
نه همه فخر از آب و گل باشد
...
1. روشن شود دو دیده چو بینم خطاب تو
من در خطاب و خط تو زان دارم اعتقاد
...
1. بیار ای ساقی خورشید چهره
میی کو صفوت از خورشید دارد
...
1. سرشکی کز غم معشوق بارم
همه رنگ لب معشوق دارد
...
1. ای کریمان بلح و ممدوحان
جودتان زفتی از زمانه ببرد
...
1. بدین زمانه که ما اندر او گرفتاریم
بزرگ و خرد همی ذل یکدگر جویند
...