مقطعات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 خبرت خفته می دهد دربان گر نخفتی خلاف گفتن چیست

2 ور زاصحاب فیلی اندر فعل خواب اصحاب کهف گفتن چیست

1 هرکه سعی بد کند در حق خلق همچو سعی خویش بدبیند دعا

2 همچنین فرمود ایزد در نبی لیس للانسان الا ماسعی

1 پیش پیری دلم حکایت کرد کز جوانی مرا چه بود بگفت

2 چون مرا در ره گناه کشید نامه من سیاه کرد و برفت

1 مرا از شریعت بود سرفرازی تو دایم چراغ طبیعت فروزی

2 بسوزی اگر با شریعت نسازی و گر با طبیعت بسازی بسوزی

1 زنفس او به لطافت همی رسند نفوس ز عقل او متحیر همی شوند عقول

2 به گاه عزم دلیر و به گاه حزم حذور گه غضب متانی، به گاه عفو عجول

3 مدار علم و عمل بر لطافتش مقصور صلاح دولت و دین بر اشارتش موکول

4 زهی مناقب اسلاف تو کمال خطب زهی محاسن اوصاف تو جمال فصول

1 به برنایی چنان بردم گمانی که گر دلبر نیابد دل بمیرد

2 کنون چون روز پیری روی بنمود همی از روی دلبر دل بگیرد

1 خوار شود تن به مرگ اگر چه عزیز است عز تن مرده عزیز بمیرد

2 خوار و عزیز از زمانه زنده نماند وآنکه زما زنده ماند نیز بمیرد

1 جهانی منم بی نصیب از جهان ز روی مثابت ز رای مصیب

2 که را داری اندر جهان جز مرا جهانی ز مال جهان بی نصیب

1 اگر چه هست جان اندر تن ما نمی دانند دانایان که جان چیست

2 چو کس بر آسمان از ما نبوده ست چه داند کز بر هفت آسمان چیست

1 ثقه الدین دراز بادت عمر کوتهی را به رنج من ره کن

2 عمر شکر ار دراز می خواهی به عطا عمر وعده کوته کن