مقطعات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 حق ببین و بگو به چشم و زبان تا به صحرای دین رسی ز نهفت

2 کور نادان که حق نخواهد دید گنگ نادان که حق نیارد گفت

1 مدار بسته در خویش و تنگ بار مباش که این دو عیب بزرگ از بزرگواری نیست

2 بر آن گشاده کفی شرط نیست در بستن بر آن فراخ دلی جای تنگ باری نیست

1 هیچ شرف چون شرف علم نیست بدرقه علم به از حلم نیست

2 گرچه بسی به بود از نیست هست نیست به آن کس که دراو علم نیست

1 اکنون که خصومات همه اهل زمانه بر رای تو مقصور شد از روی حکومت

2 یک راه حکم باش میان من و گیتی باشد که ز من قطع کند دست خصومت

1 قدر مردم سفر پدید کند خانه خویش مرد را بند است

2 تا به سنگ اندرون بود گوهر کس چه داند که قیمتش چنداست

1 هیچ نعمت چو زندگانی نیست به خوشی نزد هر که جا نور است

2 منم آن کسی که زندگانی من بی تو از روز مرگ تلخ تر است

1 حرمت تو حسبی و نسبی است حرمت نعمتی و مالی نیست

2 در دو صد شهر یکی نیست چو من یک ده از بیست چو او عالی نیست؟

1 تو را که فضل و هنر هست و بخت و دولت نیست درست شد که گنه مر زمانه نه تو راست

2 اگر چه حسن ادب داری و جمال هنر چه فایده که دو چشم زمانه نابیناست

1 خبرت خفته می دهد دربان گر نخفتی خلاف گفتن چیست

2 ور زاصحاب فیلی اندر فعل خواب اصحاب کهف گفتن چیست

1 یارب درخت عمر مرا بار و برگ ده گرچه درخت عمر مرا بار و برگ نیست

2 دخلم تمام کن که مرا وجه خرج هست عمرم دراز ده که مرا برگ مرگ نیست