مقطعات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 ای فلک قدری که شمس دین و دین دولتی دولت تو دولت دنیا و دین و دولت است

2 از علو همت تو آسمان را غیرت است وز جمال طلعت تو مشتری را خجلت است

3 گر جمال ملتی، شاید که اخلاق تو را نیک نامی دینو رادی شرع و همت ملت است

4 خصلت و اندیشه پاک تو را خدمت کند هر که در آفاق نیک اندیش و نیکو خصلت است

1 رئیس و سید شرق و خراسان جمال تو سعادت را سعادت

2 چو خواهی کت سعادت بیش گردد همی کن مر سعادت را اعادت

3 همه شغل تو در علم است و در عدل دو بینم یا اضافت یا افادت

4 زبان تو نعم گویی است کز جود نگویی لا به جز لای شهادت

1 آرزومندی من خدمت و دیدار تو را چون جفای فلک و محنت من بسیار است

2 تن من کز تو جدا ماند به نزد همه خلق چون جهان پیش دل و چشم تو بی مقدار است

3 دلم از فرقت تو تنگ چو چشم مور است عیشم از دوری تو تلخ چو زهرمار است

4 بدل خواب و خرد در دل و در دیده من شب و روز از غم دیدار تو خون و خار است

1 ای خسرو ملوک و جهان دار چیره دست سلطان شرق و غرب و خداوند هر که هست

2 با دولت جوان تو دهر خرف جوان با همت بلند تو چرخ بلند پست

3 نه دیده ملوک چو تو شهریار دید نه بر سریر ملک چو تو پادشا نشست

4 تیغ تو مملکت ز کف هر ملک ستد گرز تو تاج در سر هر پادشا شکست

1 ای شرف دین حق و نصرت اسلام تحفه امت تویی ز صدر نبوت

2 عالمیان را سلاله ای ز پیمبر آدمیان را خلاصه ای ز مروت

3 حاکم عدلی که در میان خلایق حکم مروت کنی به شرع فتوت

4 تنگ نهادست طول و عرض جهان را جاه عریضت ز روی عرض ابوت

1 ساقیا در جام من ریز آب رز زان بضاعت ده که عشرت سود اوست

2 در جهان چون آب رز معلوم نیست آتشی کز زلف ساقی دود است

1 ز روزگار مرا خار هست و خرما نیست مثل خطاست که گویند خار با خرماست

2 ز خاک نزد فلک کمترم از خورشید نصیب او همه زر و نصیب من گرماست

1 غم امروز جان من فرسود غم فردا تن مرا بگداخت

2 کار امروز من چو ساخته نیست کار فردا چگونه خواهم ساخت

1 پیش پیری دلم حکایت کرد کز جوانی مرا چه بود بگفت

2 چون مرا در ره گناه کشید نامه من سیاه کرد و برفت

1 حکیم ماست به حکمت ز جمله حکما محدثی که حدیثش برابر حدث است

2 چنو خری چه کند در میان اهل خرد اگر نه کار جهان هزل و ضحکه و عبث است