مقطعات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 قرب یک ماه شد که در شب روز چشم من ماه و آفتاب ندید

2 اندر آن خانه ام که در همه عمر هیچ جغدی چنان خراب ندید

3 ز آتش دل کباب شد جگرم ز آتش دل کسی کباب ندید

4 تا در این خانه ام ز بیداری دیده من خیال خواب ندید

1 تکیه بر اعتقاد باید کرد بر خدا اعتقاد باید کرد

2 گرچه ایزد دهد هدایت دین بنده را اجتهاد باید کرد

3 این جهان را مرید بسیاراست آن جهان را مراد باید کرد

4 راه، راه صلاح باید رفت کار، کار معاد باید کرد

1 چرا تفاخر جویی بر این و آن به لقب چرا تکبر برزی بر این و آن به خطاب

2 گر از خطاب و لقب هیچ کس بزرگ شود ربود گوی بزرگی جریده القاب

1 ای شرف دین حق و نصرت اسلام تحفه امت تویی ز صدر نبوت

2 عالمیان را سلاله ای ز پیمبر آدمیان را خلاصه ای ز مروت

3 حاکم عدلی که در میان خلایق حکم مروت کنی به شرع فتوت

4 تنگ نهادست طول و عرض جهان را جاه عریضت ز روی عرض ابوت

1 ای چو ابر و بحر بر هر نیک و بد دستت سخی هر سوالی کز سخاوت باشد آن را پاسخی

2 از سخای مجلس تو، وز عطای دست تو آن همی خواهم که گرداند بخیلان راسخی

1 گر تو را نسبت است و دانش نیست نزد دانا کم از خسی باشی

2 هیچ نسبت ورای دانش نیست دانش آموز تا کسی باشی

1 فرو بارید طوفان بر سر من چو از پیری مرا مجروح شد روح

2 بماندم از قدم تا فرق در غرق کزین طوفان نه کشتی ماند نه نوح

1 ز بخشندگان صحن عالم تهی شد قضا مرگ بخشید بخشندگان را

2 چنان نحس شد دور گیتی که گویی سعادت نمانده ست رخشندگان را

1 اگر به زمیری است پیری، نخواهم که هرگز بت من مرا میر خواند

2 دلم تازه گشتی چو خواندی جوانم کنون چون شود چون مرا پیر خواند

1 زاهل جود و سخاوت زمانه خای ماند چه جرم مفلسی خویش بر زمانه نهم

2 زمانه ای که خود از مفلسی همی نرهد دراین زمانه من از مفلسی چگونه رهم