مقطعات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 دل من مهر آن گزید که او بسته دارد میان به کینه من

2 من زدشمن چگونه پرهیزم دشمن من میان سینه من

1 ز دشمنان کهن دوستان نوسازی به دست دیو بود عقل را گرو کردن

2 ز مرده زنده شدن ممکن است و ممکن نیست ز دشمنان کهن دوستان نو کردن

1 اگر پیری مرا در خانه بنشاند بسا رنجا کز آن آسودم اکنون

2 نبینم هر کرا طبعم نخواهد چو نیکو بنگری بر سودم اکنون

1 شوم به بدرقه لا اله الا الله ز راه آخرت از خوف خاتمت ایمن

2 بسند عفو گناه مرا به نزد خدای رسول و دوستی اهل بیت او ضامن

1 در جهان تا کریم و مکرم بود از مدیحم تهی نبود دهان

2 دهن من تهی از آن مانده ست کز کریمان تهی شده ست جهان

1 سه چیز است آنکه نزدیک خردمند شود زان هرسه حاصل انس ایشان

2 یکی باده است و دیگر دفتر علم سه دیگر صحبت یاران و خویشان

1 کردگارا کیسه ای دارم زسیم و زر تهی هر سبکساری مرا بر دل بدین دارد گران

2 دیگران را کیسه ها دادی گران ازسیم و زر دیگران را همچو من کن یا مرا چون دیگران

1 ثقه الدین دراز بادت عمر کوتهی را به رنج من ره کن

2 عمر شکر ار دراز می خواهی به عطا عمر وعده کوته کن

1 ای دل مشو از حال که از حال نگردد در گردش احوال زمانه دل مردان

2 حالی که همی از فلک گردان زاید ساکن نبود بل چو فلک باشد گردان

1 ای بسا کس که دینش ویران است ور چه کرده است خانه آبادان

2 شادمانم از آنکه هست مرا دین آباد و خانه ویران