من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم از سعدی غزل 364
1. من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم
بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم
به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم از سعدی غزل 365
1. به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم
ز من بریدی و با هیچ کس نپیوستم
گو خلق بدانند که من عاشق و مستم از سعدی غزل 366
1. گو خلق بدانند که من عاشق و مستم
آوازه درست است که من توبه شکستم
من خود ای ساقی از این شوق که دارم مستم از سعدی غزل 367
1. من خود ای ساقی از این شوق که دارم مستم
تو به یک جرعه دیگر ببری از دستم
دل پیش تو و دیده به جای دگرستم از سعدی غزل 368
1. دل پیش تو و دیده به جای دگرستم
تا خصم نداند که تو را می‌نگرستم
چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم از سعدی غزل 369
1. چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم
چو تو ایستاده باشی ادب آن که من بیفتم
من همان روز که آن خال بدیدم گفتم از سعدی غزل 370
1. من همان روز که آن خال بدیدم گفتم
بیم آن است بدین دانه که در دام افتم
من از آن روز که در بند توام آزادم از سعدی غزل 371
1. من از آن روز که در بند توام آزادم
پادشاهم که به دست تو اسیر افتادم
عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم از سعدی غزل 372
1. عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم
یا گناهیست که اول من مسکین کردم
هزار عهد بکردم که گرد عشق نگردم از سعدی غزل 373
1. هزار عهد بکردم که گرد عشق نگردم
همی برابرم آید خیال روی تو هر دم
از در درآمدی و من از خود به در شدم از سعدی غزل 374
1. از در درآمدی و من از خود به در شدم
گفتی کز این جهان به جهان دگر شدم
چنان در قید مهرت پای بندم از سعدی غزل 375
1. چنان در قید مهرت پای بندم
که گویی آهوی سر در کمندم