یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش از سعدی غزل 342
1. یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش
به عمر خویش ندیدم شبی که مرغ دلم از سعدی غزل 343
1. به عمر خویش ندیدم شبی که مرغ دلم
نخواند بر گل رویت چه جای بلبل باغ
ساقی بده آن شراب گلرنگ از سعدی غزل 344
1. ساقی بده آن شراب گلرنگ
مطرب بزن آن نوای بر چنگ
گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل از سعدی غزل 345
1. گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل
گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گل
مرا رسد که برآرم هزار ناله چو بلبل از سعدی غزل 346
1. مرا رسد که برآرم هزار ناله چو بلبل
که احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل
جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال از سعدی غزل 347
1. جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال
شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال
چشم خدا بر تو ای بدیع شمایل از سعدی غزل 348
1. چشم خدا بر تو ای بدیع شمایل
یار من و شمع جمع و شاه قبایل
بی‌دل گمان مبر که نصیحت کند قبول از سعدی غزل 349
1. بی‌دل گمان مبر که نصیحت کند قبول
من گوش استماع ندارم لمن یقول
من ایستاده‌ام اینک به خدمتت مشغول از سعدی غزل 350
1. من ایستاده‌ام اینک به خدمتت مشغول
مرا از آن چه که خدمت قبول یا نه قبول
نشسته بودم و خاطر به خویشتن مشغول از سعدی غزل 351
1. نشسته بودم و خاطر به خویشتن مشغول
در سرای به هم کرده از خروج و دخول
جانا هزاران آفرین بر جانت از سر تا قدم از سعدی غزل 352
1. جانا هزاران آفرین بر جانت از سر تا قدم
صانع خدایی کاین وجود آورد بیرون از عدم