هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش از سعدی غزل 332
1. هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش
نگران تو چه اندیشه و بیم از دگرانش
خطا کردی به قول دشمنان گوش از سعدی غزل 333
1. خطا کردی به قول دشمنان گوش
که عهد دوستان کردی فراموش
قیامت باشد آن قامت در آغوش از سعدی غزل 334
1. قیامت باشد آن قامت در آغوش
شراب سلسبیل از چشمه نوش
یکی را دست حسرت بر بناگوش از سعدی غزل 335
1. یکی را دست حسرت بر بناگوش
یکی با آن که می‌خواهد در آغوش
رفتی و نمی‌شوی فراموش از سعدی غزل 336
1. رفتی و نمی‌شوی فراموش
می‌آیی و می‌روم من از هوش
گر یکی از عشق برآرد خروش از سعدی غزل 337
1. گر یکی از عشق برآرد خروش
بر سر آتش نه غریب است جوش
دلی که دید که غایب شده‌ست از این درویش از سعدی غزل 338
1. دلی که دید که غایب شده‌ست از این درویش
گرفته از سر مستی و عاشقی سر خویش
گردن افراشته‌ام بر فلک از طالع خویش از سعدی غزل 339
1. گردن افراشته‌ام بر فلک از طالع خویش
کاین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش
هر کسی را هوسی در سر و کاری در پیش از سعدی غزل 340
1. هر کسی را هوسی در سر و کاری در پیش
من بی‌کار گرفتار هوای دل خویش
گرم قبول کنی ور برانی از بر خویش از سعدی غزل 341
1. گرم قبول کنی ور برانی از بر خویش
نگردم از تو و گر خود فدا کنم سر خویش
یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش از سعدی غزل 342
1. یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش