من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم از سعدی غزل 387
1. من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم
و گر ز کینه دشمن به جان رسد کارم
منم این بی تو که پروای تماشا دارم از سعدی غزل 388
1. منم این بی تو که پروای تماشا دارم
کافرم گر دل باغ و سر صحرا دارم
باز از شراب دوشین در سر خمار دارم از سعدی غزل 389
1. باز از شراب دوشین در سر خمار دارم
وز باغ وصل جانان گل در کنار دارم
نه دسترسی به یار دارم از سعدی غزل 390
1. نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
من اگر نظر حرام است بسی گناه دارم از سعدی غزل 391
1. من اگر نظر حرام است بسی گناه دارم
چه کنم نمی‌توانم که نظر نگاه دارم
من دوست می‌دارم جفا کز دست جانان می‌برم از سعدی غزل 392
1. من دوست می‌دارم جفا کز دست جانان می‌برم
طاقت نمی‌دارم ولی افتان و خیزان می‌برم
گر به رخسار چو ماهت صنما می‌نگرم از سعدی غزل 393
1. گر به رخسار چو ماهت صنما می‌نگرم
به حقیقت اثر لطف خدا می‌نگرم
به خدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرم از سعدی غزل 394
1. به خدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرم
برو ای طبیبم از سر که دوا نمی‌پذیرم
گر من ز محبتت بمیرم از سعدی غزل 395
1. گر من ز محبتت بمیرم
دامن به قیامتت بگیرم
من این طمع نکنم کز تو کام برگیرم از سعدی غزل 396
1. من این طمع نکنم کز تو کام برگیرم
مگر ببینمت از دور و گام برگیرم
از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم از سعدی غزل 397
1. از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم
همچو پروانه که می‌سوزم و در پروازم