من آن نیم که دل از مهر دوست از سعدی شیرازی غزل 387
1. من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم
و گر ز کینه دشمن به جان رسد کارم
منم این بی تو که پروای تماشا از سعدی شیرازی غزل 388
1. منم این بی تو که پروای تماشا دارم
کافرم گر دل باغ و سر صحرا دارم
باز از شراب دوشین در سر از سعدی شیرازی غزل 389
1. باز از شراب دوشین در سر خمار دارم
وز باغ وصل جانان گل در کنار دارم
نه دسترسی به یار دارم از سعدی شیرازی غزل 390
1. نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
من اگر نظر حرام است بسی از سعدی شیرازی غزل 391
1. من اگر نظر حرام است بسی گناه دارم
چه کنم نمی‌توانم که نظر نگاه دارم
من دوست می‌دارم جفا کز از سعدی شیرازی غزل 392
1. من دوست می‌دارم جفا کز دست جانان می‌برم
طاقت نمی‌دارم ولی افتان و خیزان می‌برم
گر به رخسار چو ماهت صنما از سعدی شیرازی غزل 393
1. گر به رخسار چو ماهت صنما می‌نگرم
به حقیقت اثر لطف خدا می‌نگرم
به خدا اگر بمیرم که دل از از سعدی شیرازی غزل 394
1. به خدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرم
برو ای طبیبم از سر که دوا نمی‌پذیرم
گر من ز محبتت بمیرم از سعدی شیرازی غزل 395
1. گر من ز محبتت بمیرم
دامن به قیامتت بگیرم
من این طمع نکنم کز تو کام از سعدی شیرازی غزل 396
1. من این طمع نکنم کز تو کام برگیرم
مگر ببینمت از دور و گام برگیرم
از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم از سعدی شیرازی غزل 397
1. از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم
همچو پروانه که می‌سوزم و در پروازم