تا خبر دارم از او بی‌خبر از سعدی شیرازی غزل 409
1. تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم
چشم که بر تو می‌کنم چشم از سعدی شیرازی غزل 410
1. چشم که بر تو می‌کنم چشم حسود می‌کنم
شکر خدا که باز شد دیده بخت روشنم
گر تیغ برکشد که محبان همی‌زنم از سعدی شیرازی غزل 411
1. گر تیغ برکشد که محبان همی‌زنم
اول کسی که لاف محبت زند منم
آن دوست که من دارم وان یار از سعدی شیرازی غزل 412
1. آن دوست که من دارم وان یار که من دانم
شیرین دهنی دارد دور از لب و دندانم
آن نه روی است که من وصف جمالش از سعدی شیرازی غزل 413
1. آن نه روی است که من وصف جمالش دانم
این حدیث از دگری پرس که من حیرانم
اگر دستم رسد روزی که انصاف از سعدی شیرازی غزل 414
1. اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم
قضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانم
ای مرهم ریش و مونس جانم از سعدی شیرازی غزل 415
1. ای مرهم ریش و مونس جانم
چندین به مفارقت مرنجانم
بس که در منظر تو حیرانم از سعدی شیرازی غزل 416
1. بس که در منظر تو حیرانم
صورتت را صفت نمی‌دانم
سخن عشق تو بی آن که برآید از سعدی شیرازی غزل 417
1. سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم
رنگ رخساره خبر می‌دهد از حال نهانم
گر دست دهد هزار جانم از سعدی شیرازی غزل 418
1. گر دست دهد هزار جانم
در پای مبارکت فشانم
مرا تا نقره باشد می‌فشانم از سعدی شیرازی غزل 419
1. مرا تا نقره باشد می‌فشانم
تو را تا بوسه باشد می‌ستانم