تا زنده‌ام مرا نیست جز مدح تو دگر کار از رودکی ابیات پراکنده 61
1. تا زنده‌ام مرا نیست جز مدح تو دگر کار
کشت و درودم اینست، خرمن همین و شد کار
گزیده چهار توست، بدو در جهانهان از رودکی ابیات پراکنده 62
1. گزیده چهار توست، بدو در جهانهان
همارا به آخشیج، همارا به کارزار
چنان بار برآورد به خویشتن از رودکی ابیات پراکنده 63
1. چنان بار برآورد به خویشتن
که من گویم: خوردست سوسمار
فاخته بر سرو شاهرود بر آورد از رودکی ابیات پراکنده 64
1. فاخته بر سرو شاهرود بر آورد
زخمه فرو هشت زندواف به طنبور
علم ابر و تندر بود کوس او از رودکی ابیات پراکنده 65
1. علم ابر و تندر بود کوس او
کمان آدنیده شود ژاله تیر
چون لطیف آید به گاه نوبهار از رودکی ابیات پراکنده 66
1. چون لطیف آید به گاه نوبهار
بانگ رود و بانگ کبک و بانگ تز
به حق آن خم زلف ، بسان منقار باز از رودکی ابیات پراکنده 67
1. به حق آن خم زلف ، بسان منقار باز
به حق آن روی خوب، کز گرفتی براز
در عمل تا دیر بازی و درازی ممکنست از رودکی ابیات پراکنده 68
1. در عمل تا دیر بازی و درازی ممکنست
چون عمل بادا ترا عمر دراز و دیر باز
تازیان دوان همی آید از رودکی ابیات پراکنده 69
1. تازیان دوان همی آید
همچو اندر فسیله اسب نهاز
چون سپرم نه میان بزم به نوروز از رودکی ابیات پراکنده 70
1. چون سپرم نه میان بزم به نوروز
در مه بهمن بتاز و جان عدو سوز
نهاد روی به حضرت، چنان که روبه پیر از رودکی ابیات پراکنده 71
1. نهاد روی به حضرت، چنان که روبه پیر
بتیم وا تگران آید از در تیماس
حسودانت را داده بهرام نحس از رودکی ابیات پراکنده 72
1. حسودانت را داده بهرام نحس
ترا بهره کرده سعادت زواش