کافور تو با کوس شد و مشک همه ناک از رودکی ابیات پراکنده 85
1. کافور تو با کوس شد و مشک همه ناک
آلودگیت در همه ایام نشد پاک
بس عزیزم، بس گرامی، شاد باش از رودکی ابیات پراکنده 86
1. بس عزیزم، بس گرامی، شاد باش
اندرین خانه بسان نو بیوک
یک به یک از در درآمد آن نگار از رودکی ابیات پراکنده 87
1. یک به یک از در درآمد آن نگار
آن غراشیده ز من، رفته به جنگ
خشک کلب سگ و بتفوز سگ از رودکی ابیات پراکنده 88
1. خشک کلب سگ و بتفوز سگ
آن چنان که نجنبید او را هیچ رگ
چو هامون دشمنانت پست بادند از رودکی ابیات پراکنده 89
1. چو هامون دشمنانت پست بادند
چو گردون دوستان والا همه سال
یار بادت توفیق، روزبهی با تو رفیق از رودکی ابیات پراکنده 90
1. یار بادت توفیق، روزبهی با تو رفیق
دولتت بادا حریف، دشمنت غیشه و نال
ای شاه نبی سیرت، ایمان تو محکم از رودکی ابیات پراکنده 91
1. ای شاه نبی سیرت، ایمان تو محکم
ای میر علی حکمت، عالم به تو در غال
لبت سیب بهشت و من محتاج از رودکی ابیات پراکنده 92
1. لبت سیب بهشت و من محتاج
یافتن را همی نیابم ویل
چرا همی نچمم؟ تا چرا کند تن من از رودکی ابیات پراکنده 93
1. چرا همی نچمم؟ تا چرا کند تن من
که نیز تا نچمم کار من نگیرد چم
گر کند یاریی مرا به غم عشق آن صنم از رودکی ابیات پراکنده 94
1. گر کند یاریی مرا به غم عشق آن صنم
بتواند زدود زین دلم غم خواره زنگ غم
تا درگه او یابی مگذرد به در کس از رودکی ابیات پراکنده 95
1. تا درگه او یابی مگذرد به در کس
زیرا که حرامست تیمم به لب یم
بام‌ها را فرسب خرد کنی از رودکی ابیات پراکنده 96
1. بام‌ها را فرسب خرد کنی
از گرانیت، گر شوی بر بام