میلاو منی، ای فغ واستاد توام من از رودکی ابیات پراکنده 109
1. میلاو منی، ای فغ واستاد توام من
پیش آی و سه بوسه ده و میلاویه بستان
بسی خسرو نامور پیش ازین از رودکی ابیات پراکنده 110
1. بسی خسرو نامور پیش ازین
شدستند زی ساری و ساریان
از پی الفغده و روزی به جهد از رودکی ابیات پراکنده 111
1. از پی الفغده و روزی به جهد
جانورسوی سپنج خویش جویان و روان
خواسته تاراج گشته، سر نهاده بر زیان از رودکی ابیات پراکنده 112
1. خواسته تاراج گشته، سر نهاده بر زیان
لشکرت همواره یافه، چون رمهٔ رفته شبان
خود غم دندان به که توانم گفتن؟ از رودکی ابیات پراکنده 113
1. خود غم دندان به که توانم گفتن؟
زرین گشتم برون سیمین دندان
به نوبهاران بستای ابر گریان را از رودکی ابیات پراکنده 114
1. به نوبهاران بستای ابر گریان را
که از گریستن اوست این زمین خندان
به آتش درون بر مثال سمندر از رودکی ابیات پراکنده 115
1. به آتش درون بر مثال سمندر
به آب اندرون بر مثال نهنگان
کیر آلوده بیاری و نهی در کس من از رودکی ابیات پراکنده 116
1. کیر آلوده بیاری و نهی در کس من
بوسه ای چند برو بر نهی و بر نس من
هرگز نکند سوی من خسته نگاهی از رودکی ابیات پراکنده 117
1. هرگز نکند سوی من خسته نگاهی
آرنگ نخواهد که شود شاد دل من
تلخی و شیرینیش آمیخته است از رودکی ابیات پراکنده 118
1. تلخی و شیرینیش آمیخته است
کس نخورد نوش و شکر با پیون
ای خریدار من ترا بدو چیز: از رودکی ابیات پراکنده 119
1. ای خریدار من ترا بدو چیز:
به تن و جان و مهر داده ربون
گرفته روی دریا جمله کشتی‌های بر تو از رودکی ابیات پراکنده 120
1. گرفته روی دریا جمله کشتی‌های بر تو
ز بهر مدح خواهانت زشروان تا به آبسکون