میلاو منی، از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 109
1. میلاو منی، ای فغ واستاد توام من
پیش آی و سه بوسه ده و میلاویه بستان
بسی خسرو از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 110
1. بسی خسرو نامور پیش ازین
شدستند زی ساری و ساریان
از پی الفغده از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 111
1. از پی الفغده و روزی به جهد
جانورسوی سپنج خویش جویان و روان
خواسته از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 112
1. خواسته تاراج گشته، سر نهاده بر زیان
لشکرت همواره یافه، چون رمهٔ رفته شبان
خود غم دندان از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 113
1. خود غم دندان به که توانم گفتن؟
زرین گشتم برون سیمین دندان
به نوبهاران از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 114
1. به نوبهاران بستای ابر گریان را
که از گریستن اوست این زمین خندان
به آتش درون از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 115
1. به آتش درون بر مثال سمندر
به آب اندرون بر مثال نهنگان
کیر آلوده از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 116
1. کیر آلوده بیاری و نهی در کس من
بوسه ای چند برو بر نهی و بر نس من
هرگز نکند از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 117
1. هرگز نکند سوی من خسته نگاهی
آرنگ نخواهد که شود شاد دل من
تلخی و شیرینیش از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 118
1. تلخی و شیرینیش آمیخته است
کس نخورد نوش و شکر با پیون
ای خریدار از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 119
1. ای خریدار من ترا بدو چیز:
به تن و جان و مهر داده ربون
گرفته روی از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 120
1. گرفته روی دریا جمله کشتی‌های بر تو
ز بهر مدح خواهانت زشروان تا به آبسکون