هر آن که خاتم مدح تو کرد در انگشت از رودکی ابیات پراکنده 121
1. هر آن که خاتم مدح تو کرد در انگشت
سر از دریچهٔ رنگین برون کند زرین
به سرو ماند، گر سو لاله دار بود از رودکی ابیات پراکنده 122
1. به سرو ماند، گر سو لاله دار بود
به مورد ماند، گر مورد روید از نسرین
گیتیت چنین آید، گردنده بدین سان هم از رودکی ابیات پراکنده 123
1. گیتیت چنین آید، گردنده بدین سان هم
هم باد برین آید و هم باد فرودین
به چنگال قهر تو در، خصم بد دل از رودکی ابیات پراکنده 124
1. به چنگال قهر تو در، خصم بد دل
بود همچو چرزی به چنگال شاهین
ازان کوز ابری باز کردار از رودکی ابیات پراکنده 125
1. ازان کوز ابری باز کردار
کلفتش بسدین و تنش زرین
چنان که خاک سر شتی به زیر خاک شوی از رودکی ابیات پراکنده 126
1. چنان که خاک سر شتی به زیر خاک شوی
نیات خاک و تو اندر میان خاک آگین
آن رخت کتان خویش من رفتم و پردختم از رودکی ابیات پراکنده 127
1. آن رخت کتان خویش من رفتم و پردختم
چون گرد به ماندستم تنها من واین باهو
چرا عمر کرکس دو صد سال؟ ویحک! از رودکی ابیات پراکنده 128
1. چرا عمر کرکس دو صد سال؟ ویحک!
نماند فزون تر ز سالی پرستو؟
عاجز شود از اشک و غریو من از رودکی ابیات پراکنده 129
1. عاجز شود از اشک و غریو من
هر ابر بهارگاه بابختو
دلبرا، زوکی مجال حاسد غماز تو از رودکی ابیات پراکنده 130
1. دلبرا، زوکی مجال حاسد غماز تو
رنگ من با تو نبندد بیش ازین ملماز تو
ای دریغ! آن حر، هنگام سخا حاتم فش از رودکی ابیات پراکنده 131
1. ای دریغ! آن حر، هنگام سخا حاتم فش
ای دریغ! آن گو، هنگام وفا سام گراه
هفت سالار، کندرین فلکند از رودکی ابیات پراکنده 132
1. هفت سالار، کندرین فلکند
همه گرد آمدند در دو و داه