بر رخ هزار از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 97
1. بر رخ هزار زهرهٔ ثامور برشکفت
ایدون ز باغ قطرهٔ شبنم نیافتم
آرزومند از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 98
1. آرزومند آن شده تو به گور
که رسد نان پاره‌ایت برم
هنوز با منی از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 99
1. هنوز با منی و از نهیب رفتن تو
به روز وقت شمارم، به شب ستاره شمارم
من بدان از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 100
1. من بدان آمدم به خدمت تو
که برآید رطب ز کانازم
داری مرا از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 101
1. داری مرا بدان که فراز آیم
زیر دو زلفکانت به نخچیزم
چون برگ از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 102
1. چون برگ لاله بوده‌ام و اکنون
چون سیب پژمرده بر آونگم
سرو بودیم از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 103
1. سرو بودیم چندگاه بلند
کوژ گشتیم و چون درونه شدیم
بت پرستی از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 104
1. بت پرستی گرفته ایم همه
این جهان چون بتست و ما شمنیم
کنه را در از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 105
1. کنه را در چراغ کرد سبک
پس درو کرد اندکی روغن
یکی آلوده‌ای از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 106
1. یکی آلوده‌ای باشد، که شهری را ببالاید
چو از گاوان یکی باشد، که گاوان را کند ریخن
گر همه نعمت از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 107
1. گر همه نعمت یک روز به ما بخشد
ننهد منت بر ما و پذیرد هن
گر کس بودی از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 108
1. گر کس بودی که زی توام بفگندی
خویشتن اندر نهادمی به فلاخن