ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 مرد دینی رفت و آوردش کَنَند چون همی مهمان درِ من خواست کند

1 خور به شادی روزگار نوبهار می گسار اندر تکوک شاهوار

1 پس شتابان آمد اینک پیرزن روی یکسو، کاغه کرده خویشتن

1 آهو از دام اندرون آواز داد پاسخ گرزه به دانش باز داد

1 آنگهی گنجور مشک آمار کرد تا مرو را زان بدان بیدار کرد

1 چون که زن را دید فغ، کرد اشتلم همچو آهن گشت و نداد ایچ خم

1 چون یکی جغبوت پستان‌بند اوی شیر دوشی زو به روزی دو سبوی

1 خایگان تو چو کابیله شدست رنگ او چون رنگ پاتیله شدست

1 چون فراز آید بدو آغاز مرگ دیدنش بیگار گرداند مجرگ

1 پر بکنده، چنگ و چنگل ریخته خاک گشته، باد خاکش بیخته