بینی و گنده دهان داری و نای از رودکی مثنوی 97
1. بینی و گنده دهان داری و نای
خایگان غر، هر یکی همچون درای
پیسی و ناسور کون و گربه پای از رودکی مثنوی 98
1. پیسی و ناسور کون و گربه پای
خایه غر داری تو، چون اشتر درای
آبکندی دور و بس تاریک جای از رودکی مثنوی 99
1. آبکندی دور و بس تاریک جای
لغز لغزان چون درو بنهند پای
زشت و نافرهخته و نابخردی از رودکی مثنوی 100
1. زشت و نافرهخته و نابخردی
آدمی رویی و در باطن بدی
من سخن گویم، تو کانایی کنی از رودکی مثنوی 101
1. من سخن گویم، تو کانایی کنی
هر زمانی دست بر دستی زنی
دستگاه او نداند کز چه روی؟ از رودکی مثنوی 102
1. دستگاه او نداند کز چه روی؟
تنبل و کنبوره در دستان اوی
شو، بدان گنج اندرون خمی بجوی از رودکی مثنوی 103
1. شو، بدان گنج اندرون خمی بجوی
زیر او سُمجی است، بیرون شد بدوی
چون یکی جغبوت پستان‌بند اوی از رودکی مثنوی 104
1. چون یکی جغبوت پستان‌بند اوی
شیر دوشی زو به روزی دو سبوی
خم و خنبه پر ز انده، دل تهی از رودکی مثنوی 105
1. خم و خنبه پر ز انده، دل تهی
زعفران و نرگس و بید و بهی