پس شتابان آمد اینک پیرزن از رودکی مثنوی 73
1. پس شتابان آمد اینک پیرزن
روی یکسو، کاغه کرده خویشتن
زش ازو پاسخ دهم اندر نهان از رودکی مثنوی 74
1. زش ازو پاسخ دهم اندر نهان
زش به بیداری میان مردمان
چون بگردد پای او از پایدان از رودکی مثنوی 75
1. چون بگردد پای او از پایدان
خود شکوخیده بماند هم چنان
مار و غنده کربشه با کژدمان از رودکی مثنوی 76
1. مار و غنده کربشه با کژدمان
خورد ایشان گوشت روی مردمان
تاک رز بینی شده دینارگون از رودکی مثنوی 77
1. تاک رز بینی شده دینارگون
پرنیان سبز او زنگارگون
از همالان وز برادر من فزون از رودکی مثنوی 78
1. از همالان وز برادر من فزون
زان که من امیدوارم نیز یون
گر درم داری، گزند آرد بدین از رودکی مثنوی 79
1. گر درم داری، گزند آرد بدین
بفگن او را گرم و درویشی گزین
مرد را نهمار خشم آمد ازین از رودکی مثنوی 80
1. مرد را نهمار خشم آمد ازین
غاو شنگی به کف آوردش، گزین
ار همه خوبی و نیکی دارد او از رودکی مثنوی 81
1. ار همه خوبی و نیکی دارد او
ماده ور بر کار خویش ار دارد او
تنگ شد عالم برو از بهر گاو از رودکی مثنوی 82
1. تنگ شد عالم برو از بهر گاو
شور شور اندر فگند و کاو کاو
گفت: فردا بینی‌ام در پیش تو از رودکی مثنوی 83
1. گفت: فردا بینی‌ام در پیش تو
خود بیاهنجم ستیم از ریش تو
کاش آن گوید که باشد بیش نه از رودکی مثنوی 84
1. کاش آن گوید که باشد بیش نه
بر یکی بر چند بفزاید فره