زد کلوخی بر هباک آن از رودکی سمرقندی مثنوی 61
1. زد کلوخی بر هباک آن فزاک
شد هباک او به کردار مغاک
از دهان تو همی آید غشاک از رودکی سمرقندی مثنوی 62
1. از دهان تو همی آید غشاک
پیر گشتی ریخت مویت از هباک
خشم آمدش و همان گه گفت: از رودکی سمرقندی مثنوی 63
1. خشم آمدش و همان گه گفت: ویک
خواست کورا برکند از دیده کیک
ماده گفتا: هیچ شرمت از رودکی سمرقندی مثنوی 64
1. ماده گفتا: هیچ شرمت نیست، ویک
بس سبکباری، نه بد دانی، نه نیک
دم سگ بینی ابا بتفوز از رودکی سمرقندی مثنوی 65
1. دم سگ بینی ابا بتفوز سگ
خشک گشت، کش نجنبد هیچ رگ
چون فراز آید بدو آغاز از رودکی سمرقندی مثنوی 66
1. چون فراز آید بدو آغاز مرگ
دیدنش بیگار گرداند مجرگ
ایستاده دیدم آن جا از رودکی سمرقندی مثنوی 67
1. ایستاده دیدم آن جا دزد و غول
روی زشت و چشم‌ها همچون دو غول
چون که زن را دید فغ، از رودکی سمرقندی مثنوی 68
1. چون که زن را دید فغ، کرد اشتلم
همچو آهن گشت و نداد ایچ خم
تا به خانه برد زن را از رودکی سمرقندی مثنوی 69
1. تا به خانه برد زن را با دلام
شادمانه زن نشست و شادکام
نزد آن شاه زمین کردش از رودکی سمرقندی مثنوی 70
1. نزد آن شاه زمین کردش پیام
دارویی فرمود زامهران به نام
بس که برگفته پشیمان از رودکی سمرقندی مثنوی 71
1. بس که برگفته پشیمان بوده‌ام
بس که بر ناگفته شادان بوده‌ام
کرد باید مر مرا و او از رودکی سمرقندی مثنوی 72
1. کرد باید مر مرا و او را رون
شیر تا تیمار دارد خویشتن