ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 روز جستن تازیانی چون نوند بیش باشد تا تو باشی سودمند

1 گر بزان شهر با من تاختند من ندانستم چه تنبل ساختند؟

1 نان آن مدخل ز بس زشتم نمود از پی خوردن گوارشتم نبود

1 گفت دینی را که: این دینار بود کین فراکن موش را پروار بود

1 زن چو این بشنیده شد خاموش بود کفشگر کانا و مردی لوش بود

1 سرخی خفچه نگر از سرخ بید معصفر گون، پوشش او خود سفید

1 چون کشف انبوه غوغایی بدید بانگ وژخ مردمان، خشم آورید

1 سر فرو بردم میان آبخور از فرنج منش خشم آمد مگر

1 خور به شادی روزگار نوبهار می گسار اندر تکوک شاهوار

1 داشتی آن تاجر دولت شعار صد قطار سار اندر زیر بار