بینی و گنده دهان داری از رودکی سمرقندی مثنوی 97

1 هر باد، که از سوی بخارا به من آید با بوی گل و مشک و نسیم سمن آید

2 بر هر زن و هر مرد، کجا بروزد آن باد گویی: مگر آن باد همی از ختن آید

1 نیز ابا نیکوان نمایدت جنگ فند لشکر فریادنی، خواسته‌نی سودمند

2 قند جداکن از وی، دور شو از زهر دند هر چه به آخر بهست جان ترا آن پسند

1 یکی بزم خرم بیاراستند می و رود و رامشگران خواستند

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار