گفت: ای من، مرد خام از رودکی سمرقندی مثنوی 96

1 گرفت خواهم زلفین عنبرین ترا به بوسه نقش‌کنم برگ یاسمین ترا

2 هر آن زمین که تو یک ره برو قدم بنهی هزار سجده برم خاک آن زمین ترا

1 چون کشته ببینی‌ام، دو لب گشته فراز از جان تهی این قالب فرسوده به آز

2 بر بالینم نشین و می‌گوی بناز: کای من تو بکشته و پشیمان شده باز

1 گر شود بحر کف همت تو موج زنان ور شود ابر سر رایت تو توفان بار

2 بر موالیت بپاشد همه در و گوهر بر اعادیت ببارد همه شخکاسه و خار

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار