گر نه بدبختمی، از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 72
1. گر نه بدبختمی، مراکه فگند؟
به یکی جاف جاف زود غرس
...
گرد گل سرخ اندر از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 73
1. گرد گل سرخ اندر خطی بکشیدی
تاخلق جهان را بفگندی به خلالوش
...
کاروان شهید از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 74
1. کاروان شهید رفت از پیش
وآن ما رفته گیر و می‌اندیش
...
رهی سوار و جوان از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 75
1. رهی سوار و جوان و توانگر از ره دور
به خدمت آمد، نیکو سگال و نیک اندیش
...
ای لک، ار ناز از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 76
1. ای لک، ار ناز خواهی و نعمت
گرد درگاه او کنی لک و پک
...
بسا که مست در از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 77
1. بسا که مست در این خانه بودم وشادان
چنان که جاه من افزون بد از امیر و ملوک
...
زان می، که گر از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 78
1. زان می، که گر سرشکی ازان درچکد به نیل
صدسال مست باشد از بوی او نهنگ
...
می لعل پیش آر از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 79
1. می لعل پیش آر و پیش من آی
به یک دست جام و به یک دست چنگ
...
کسان که تلخی از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 80
1. کسان که تلخی زهر طلب نمی‌دانند
ترش شوند و بتابند رو ز اهل سؤال
...
دریغم آید خواندن از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 81
1. دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام
بزرگوار دو نام از گزاف خواندن عام
...
دریغ آن که گرد از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 82
1. دریغ آن که گرد کرد با رنج
کزو نیست بهر من جز سوتام
...
اگر امیر جهاندار از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 83
1. اگر امیر جهاندار داد من ندهد
چهار ساله نوید مرا که هست خرام
...