چون گسی کردمت از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 84
1. چون گسی کردمت بدستک خویش
گنه خویش بر تو افگندم
چو در پاش گردد از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 85
1. چو در پاش گردد به معنی زبانم
رسد مرحبا از زمین و زمانم
بیا، دل و جان از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 86
1. بیا، دل و جان را به خداوند سپاریم
اندوه درم و غم دینار نداریم
بل تا خوریم باده، از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 87
1. بل تا خوریم باده، که مستانیم
وز دست نیکوان می بستانیم
هست بر خواجه از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 88
1. هست بر خواجه پیچیده رفتن
راست چون بر درخت پیچد سن
مادر می را بکرد از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 89
1. مادر می را بکرد باید قربان
بچهٔ او را گرفت و کرد به زندان
هان! صائم نوالهٔ از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 90
1. هان! صائم نوالهٔ این سفله میزبان
زین بی نمک ابا منه انگشت در دهان
شاهی، که به روز از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 91
1. شاهی، که به روز رزم از رادی
زرین نهد او به تیر در پیکان
یاد کن: زیرت از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 92
1. یاد کن: زیرت اندرون تن شوی
تو برو خوار خوابنیده، ستان
یخچه می‌بارید از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 93
1. یخچه می‌بارید از ابر سیاه
چون ستاره بر زمین از آسمان
ای مج، کنون تو از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 94
1. ای مج، کنون تو شعر من از بر کن و بخوان
از من دل و سگالش، از تو تن و روان
خلخیان خواهی از رودکی سمرقندی قصیده-قطعه 95
1. خلخیان خواهی و جماش چشم
گرد سرین خواهی و بارک میان