زمانی برق پر خنده، زمانی رعد پر ناله از رودکی قصیده-قطعه 108
1. زمانی برق پر خنده، زمانی رعد پر ناله
چنان مادر ابر سوک عروس سیزده ساله
مشوشست دلم از کرشمهٔ سلمی از رودکی قصیده-قطعه 109
1. مشوشست دلم از کرشمهٔ سلمی
چنان که خاطر مجنون ز طرهٔ لیلی
سپید برف برآمد به کوهسار سیاه از رودکی قصیده-قطعه 110
1. سپید برف برآمد به کوهسار سیاه
و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای
آن چیست بر آن طبق همی تابد؟ از رودکی قصیده-قطعه 111
1. آن چیست بر آن طبق همی تابد؟
چون ملحم زیر شعر عنابی
ای دل، سزایش بری از رودکی قصیده-قطعه 112
1. ای دل، سزایش بری
باز بر چنگل عقابی
بیار آن می که پنداری روان یاقوت نابستی از رودکی قصیده-قطعه 113
1. بیار آن می که پنداری روان یاقوت نابستی
و یا چون برکشیده تیغ پیش آفتابستی
جعد همچون نورد آب بباد از رودکی قصیده-قطعه 114
1. جعد همچون نورد آب بباد
گوییا آن چنان شکستستی
این جهان را نگر به چشم خرد از رودکی قصیده-قطعه 115
1. این جهان را نگر به چشم خرد
نی بدان چشم کاندر او نگری
مار را، هر چند بهتر پروری از رودکی قصیده-قطعه 116
1. مار را، هر چند بهتر پروری
چون یکی خشم آورد کیفر بری
ای آن که غمگنی و سزاواری از رودکی قصیده-قطعه 117
1. ای آن که غمگنی و سزاواری
وندر نهان سرشک همی باری
گل بهاری، بت تتاری از رودکی قصیده-قطعه 118
1. گل بهاری، بت تتاری
نبیذ داری، چرا نیاری؟
ای غافل از شمار! چه پنداری؟ از رودکی قصیده-قطعه 119
1. ای غافل از شمار! چه پنداری؟
کت خالق آفرید پی کاری؟!