قصاید و قطعات رودکی سمرقندی

1 هان! صائم نوالهٔ این سفله میزبان زین بی نمک ابا منه انگشت در دهان

2 لب تر مکن به آب، که طلقست در قدح دست از کباب دار، که زهرست توامان

3 با کام خشک و با جگر تفته درگذر ایدون که در سراسر این سبز گلستان

4 کافور همچو گل چکد از دوش شاخسار زیبق چو آب بر جهد از ناف آبدان

1 شاهی، که به روز رزم از رادی زرین نهد او به تیر در پیکان

2 تا کشتهٔ او ازان کفن سازد تا خستهٔ او ازان کند درمان

1 یاد کن: زیرت اندرون تن شوی تو برو خوار خوابنیده، ستان

2 جعد مویانت جعد کنده همی ببریده برون تو پستان

3 پیر فرتوت گشته بودم سخت دولت او مرا بکرد جوان

1 یخچه می‌بارید از ابر سیاه چون ستاره بر زمین از آسمان

2 چون بگردد پای او از پای دار آشکوخیده بماند همچنان

1 ای مج، کنون تو شعر من از بر کن و بخوان از من دل و سگالش، از تو تن و روان

2 کوری کنیم و باده خوریم و بویم شاد بوسه دهیم بر دو لبان پریوشان

1 خلخیان خواهی و جماش چشم گرد سرین خواهی و بارک میان

2 کشکین نانت نکند آرزوی نان سمن خواهی گرد و کلان

1 چه چیزست آن رونده تیرک خرد؟ چه چیزست آن پلالک تیغ بران؟

2 یکی اندر دهان حق زبانست یکی اندر دهان مرگ دندان

1 خواهی تا مرگ نیابد تو را خواهی کز مرگ بیابی امان

2 زیر زمین خیز و نهفتی بجوی پس به فلک برشو بی نردبان

1 ضیغمی نسل پذیرفته ز دیو آهویی نام نهاده یکران

2 آفتابی، که ز چابک قدمی بر سر ذره نماید جولان

1 جمله صید این جهانیم، ای پسر ما چو صعوه، مرگ بر سان زغن

2 هر گلی پژمرده گردد زو، نه دیر مرگ بفشارد همه در زیر غن